Του Νίκου Μεγαπάνου, Εκδότη.
Κατά καιρούς το κοινό διατυπώνει ενστάσεις σχετικώς με την τιμή του βιβλίου, ότι είναι λέει πολύ ακριβό. Με αφορμή το σχόλιο ενός αναγνώστη, σας παραθέτω μια ανάλυση του κόστους του πρώτου τόμου του Άτλαντα, της Άυν Ράντ που κυκλοφόρησε προσφάτως.
Τυπώσαμε 3.000 αντίτυπα και η λιανική τιμή του είναι 20 (ευρώ). Από αυτά, όπως λέγαμε κάποτε, έλαβον:
Συγγραφέας: 1,50 Μεταφραστής: 2,27 Επιμελητής: 0,49 Διορθωτής: 0,49 Στοιχειοθέτης: 0,41 Γραφίστας εξωφύλλου: 0,14 Χαρτέμπορος: 0,80 Τυπογράφος: 0,20 Βιβλιοδέτης: 0,40 Βιβλιοπώλης: 8,45 ΦΠΑ: 1,22 Εκδότης: 3,63Θα με ενδιέφερε να ακούσω την γνώμη των αναγνωστών για αυτήν την κατανομή.
Κάποιος αναγνώστης επίσης μου επισήμανε ότι το βιβλίο «μπορεί να το αγοράσει κανείς καινούργιο απ’ το εξωτερικό, στα αγγλικά, για λιγότερο από 10 ευρώ και οι τρείς τόμοι». Σε αυτό έχω να πω τα εξής:
1. Η τιμή του θα ήταν 15,62, με τα έξοδα αποστολής. Η σχετική απόδειξη εδώ.
2. Η τιμή δεν περιλαμβάνει τη μετάφραση και την επιμέλεια.
3. Η τιμή είναι για έκδοση paperback: το βιβλίο δεν είναι ραμμένο με κλωστή, είναι κολλημέον στη ράχη και σε μερικές αναγνώσεις «σπάει» και σκορπίζει.
4. Στην Αγγλία τις ΗΠΑ δεν ισχύει ο νόμος για την ενιαία τιμή. Δηλαδή ο εκδότης ή ο βιβλιοπώλης είναι υποχρεωμένος να πουλάει στην τιμή καταλόγου. Απαγορεύεται να κάνει έκπτωση (που κάνει κατα κόρον ο Amazon).
5. Στην Αγγλία και στις μεγάλες αγορές, οι εκδότες τυπώνουν περισσότερα αντίτυπα με αποτέλεσμα το μέσο κόστος να είναι χαμηλότερο.
Εσείς τι πιστεύετε για όλα αυτά;
Εκδόσεις Ωκεανίδα 
Καλησπέρα! Θα ήθελα να σημειώσω αρχικά ότι για παραγγελίες άνω των 25 λιρών, το amazon.co.uk δεν χρεώνει μεταφορικά, οπότε μπορεί κάποιος να πάρει 3-4 βιβλία που θέλει και να πληρώσει τη χαμηλή τιμή τους. Όσο για το θέμα του paperback, είναι πλέον νομίζω σαφές ότι το μέσον δεν είναι ενδεικτικό της τιμής. Οι Kindle εκδόσεις π.χ. που είναι κάτι μη υπαρκτό -με την έννοια του χειροπιαστού- είναι ακριβότερες από τα paperback. Άλλωστε ας μη γελιόμαστε, η πλειοψηφία των βιβλίων σήμερα είναι για μία ανάγνωση και μετά στη στοίβα ή στη βιβλιοθήκη. Αξίζει να αγοράζει κανείς hardcover μόνο για «σπουδαία» βιβλία.
Πάνω σε αυτό, ο Ταμπόρ Φίσερ είχε γράψει ότι «Στη ζωή μας δεν έχουμε χρόνο για καλά βιβλία. Έχουμε χρόνο για σπουδαία βιβλία».
1. Μεταφορικά: Φυσικά και μπορεί. Επίσης μπορεί να πάει στην βιβλιοθήκη και να μην πληρώσει τίποτα.
2. Τι είναι ενδεικτικό της τιμής; Συμφωνώ ότι δεν είναι αποκλειστικά το μέσον. Ποιό είναι το παιχνίδι; Ο δράκουλας Bezos που μας πίνει το αίμα;
3. Το πού καταλήγουν τα βιβλία που αγοράζουμε (στη βιβλιοθήκη, ή στα σκουπίδια) εξαρτάται από την αξία που τους προσδίδουμε, όχι από την τιμή τους. Θα με ενδιέφερε η γνώμη σας για αυτήν (την τιμή).
Νομίζω ότι από τον επιμερισμό του κόστους συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως το μεγαλύτερο μέρος του κόστους πάει στο βιβλιοπωλείο, αν και τολμώ να προσθέσω πως βρίσκω εντυπωσιακό το γεγονός πως ο συγγραφέας του έργου αμείβεται λιγότερο από τον μεταφραστή!
Συνεπώς, μία επαναδιαπραγμάτευση ανάμεσα σε εκδότη και πωλητή ίσως είναι απαραίτητη, δεδομένης της συνεχώς επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης. Από την άλλη, υπάρχει και η λύση των ηλεκτρονικών βιβλιοπωλείων. Εάν δεν είναι εφικτές οι «συμμαχίες» ανάμεσα στον εκδότη και διάφορα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία σε πραγματικά συμφέρουσες τιμές, τότε θα μπορούσε ο εκδοτικός οίκος να στήσει ο ίδιος ένα ηλεκτρονικό σημείο πώλησης και προώθησης των βιβλίων του. Δεν είναι δα αυτό και τόσο δαπανηρό…
Από την άλλη αγαπητέ Νίκο θα έλεγα πως ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου και να μην βλέπεις τόσο ρομαντικά το αισθητικό μέρος της έκδοσης. Σε εποχές που ο περισσότερος κόσμος μένει άνεργος, ή κακοπληρώνεται (όταν είναι από τους τυχερούς που δουλεύει ακόμη…), ποσώς τον ενδιαφέρει η ποιότητα του χαρτιού και το δέσιμο. Δε λέω! Απαραίτητο είναι και αυτό, αλλά όχι σε αυτή τη διαολεμένη γκρίζα εποχή της αβεβαιότητας και της ανατροπής των ΠΑΝΤΩΝ! Εγώ πάντως όταν θέλω ένα βιβλίο, το θέλω για το περιεχόμενό του, και ουχί για το πόσο καλαίσθητη είναι η έκδοση! Θα συμφωνούσα με τον Apostolos GK, ότι όντως αξίζει να αγοράζει κανείς hardcover μόνο για “σπουδαία” βιβλία!
Άλλωστε και εγώ πριν λίγους μήνες είχα γκρινιάξει ανάλογα ότι πχ τα βιβλία του J.Frazen σε paperback έκδοση τα έβρισκα στη μισή τιμή (μόνον 10 ευρουλάκια!) και δεν σου κρύβω ότι προτίμησα να τα πάρω δίχως δεύτερη ένοχη σκέψη και δίχως να έχω επιπρόσθετα κόστος ταχυδρομικό…
Σε κάθε περίπτωση, βρίσκω ότι ίσως μέσα από τις συζητήσεις και τις σκέψεις όλων μας, ΊΣΩΣ βρεθεί μία λύση ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ: συγγραφείς, μεταφραστές, επιμελητές, εκδότες, τυπογράφους και φυσικά τους ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, για τους οποίους άλλωστε γίνεται όλος ο κόπος!
Με αγάπη,
Des Orf
Αγαπητή Δέσποινα,
Το εντυπωσιακό οφείλεται σε απλά μαθηματικά: Ο συγγραφέας παίρνει αμοιβή 8% (στα μεταφρασμένα) επί της λιανικής τιμής. Άρα παίρνει 1,5 ευρώ στο αντίτυπο, όσα και αν πουληθούν. Ο μεταφραστής αμοίβεται μια κι έξω. (Ο νόμος λέει το αντίθετο αλλά κανείς δεν τον ακολουθεί). Η μετάφραση κόστισε 6.810 ευρώ που αν διαιρεθεί με τα 3000 αντίτυπα δίνει το 2,27. Αν πουληθεί ένα μόνο αντίτυπο, ο μεταφραστής θα έχει πάρει 6.810 και ο συγγραφέας 1,5. Αν πουληθούν 5.000 αντίτυπα ο μεταφραστής θα έχει πάρει πάλι 6.810 και ο συγγραφέας 7.500.
Ως προς το βιβλιοπωλείο: τα περισσότερα καταστήματα λιανικής (όχι τα σουπερμάρκετ) δουλεύουν με αντίστοιχα ποσοστά. Δεν έχει το βιβλιοπωλείο κάποια ιδιαιτερότητα ως προς αυτό. Καμιά βιβλιοπωλική επιχείρηση δεν γράφει υπερκέρδη, παγκοσμίως. Το αντίθετο μάλιστα.
Ως προς τα ηλεκτρονικά: ο μεγαλύτερος ανασχετικός παράγοντας είναι οι συγγραφείς και οι πράκτορές τους. Φοβούνται την πειρατεία και περιμένουν να δουν πως θα κινηθεί η αγορά για να μιμηθούν αντί να ηγηθούν. Ένας δεύτερος είναι το επιπλέον κόστος της συσκευής και ένας τρίτος η σχετική δυσκολία στην αλλαγή της συνήθειας. Όμως συμφωνώ πως είναι το μέλλον που έρχεται και εγώ προσωπικά αγοράζω πια ελάχιστα χάρτινα.
Για το αισθητικό μέρος: η οικονομία που θα προέκυπτε από «σφιχτότερη» σελιδοποίηση θα ήταν της τάξεως του 1 ευρώ. Αποφασίσαμε να μην σας στραβώνουμε με μικρά γράμματα!
Για τη βιβλιοδεσία, δυστυχώς για να έχουμε οικονομία απαιτούνται μεγάλα τιράζ (πάνω από 5-6 χιλιάδες) και η χώρα μας δεν έχει αρκετούς αναγνώστες για να δικαιολογηθεί μια τέτοια απόφαση.
Για την ποιότητα του χαρτιού σε διαβεβαιώ είμαστε ένα βήμα πριν τον πάτο.
Ελπίζω να φώτισα λίγο και να μην κούρασα.
Αγαπητέ Νίκο,
Ήσουν και πρακτικός και διαφωτιστικός! Ωστόσο, όσον αφορά στο χαρτί θα διαφωνήσω μαζί σου. Θεωρώ ότι το χαρτί που χρησιμοποιείται γενικά στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η Ωκεανίδα είναι πολύ καλής ποιότητας, αν το συγκρίνω με το χαρτί των πέιπερμπακ εκδόσεων ξένων εκδοτικών οίκων. Ειλικρινά δεν θα με πείραζε ακόμη και η ποιότητα χαρτιού εφημερίδας…Άλλωστε και εγώ σε εφημερίδα δουλεύω και λατρεύω το χαρτί και το μελάνι. Περισσότερα απ’ όλα όμως λατρεύω τις καλές ιστορίες και σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, τις έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ. Συνεπώς,η μείωση του κόστους παραμένει ζητούμενο που χρήζει μίας απάντησης, σίγουρα όχι βιαστικής ή πρόχειρης…
Με εκτίμηση Δέσποινα 🙂
Γενικά μου φαίνεται πολύ μεγάλο το ποσό των 6810 για τον μεταφραστή, 1500 για τον διορθωτή και άλλα 1500 για τον μεταφραστή.
Θα μου πείτε το βιβλίο ήταν μεγάλο και πιθανότατα η Ωκεανίδα να πληρώνει καλά, αλλά τι να πω για βιβλία άλλων οίκων των 200 σελίδων που κάνουν σχεδόν 20 ευρώ (πχ. «Σκέτη Αναρχία» – Woody Allen 173 σελίδες – 16 ευρώ).
Άσε που τυχαίνει να ξέρω κάποιους μεταφραστές που δουλεύουν για 1000 ευρώ το βιβλίο ενώ διορθωτής δεν υπάρχει καν….
Δοκιμάστε να μεταφράσετε ένα βιβλίο για να δείτε το βαθμό δυσκολίας και την ταχύτητα. Πρόκειται για απόλυτα εξειδικευμένη εργασία που κατά την γνώμη μου δεν αμοίβεται επαρκώς. Δυστυχώς το μέγεθος αγοράς είναι μικρό και δεν μπορούμε να πληρώσουμε περισσότερα. Προφανώς ισχύει το ίδιο και για τους διορθωτές και επιμελητές.
Συγνώμη, για ποιο βιβλίο ακριβώς πήρε μεταφραστής ποτέ 6000 ευρώ; (Είμαι μεταφραστής.)
τα ελληνικα βιβλια ειναι πανακριβα και δεν μιλω μονο σε σχεση με Αγγλια.Εχω βιβλια paperback και de bolsillo, οπως λεγονται στον ισπανοφωνο κοσμο, χρονια τωρα , Τα διαβαζω και τα ξαναδιαβαζω χωρις να ξεκολλουν οι σελιδες κλπ.Η ποιοτητα ειναι μια χαρα , οι σελιδες ειναι πιο λεπτες και τα περιθωρια σχεδον ανυπαρκτα.Επισης οι ξενες εκδοσεις περιλαμβανουν συνηθως σημειωσεις και σχολια που βοηθουν αφανταστα τον αναγνωστη κατι που δυστυχως σπανιζει στις ελληνικες εκδοσεις.Για φτηνα βιβλια χωρις επιβαρυνση μεταφορικων http://www.bookdepository.com/
Επιμένω: για να συγκρίνουμε δυο πράγματα πρέπει να είναι όμοια. Τα ελληνικά paperback είναι σε συγκρίσιμη τιμή με τα ξένα. Λάβετε υπόψιν ότι μιλάμε για τεράστιες αγορές και επομένως για μειωμένο μέσο κόστος.
Ένας Κόσμος Χωρίς Τέλος, K. Follett, 1232 σελίδες: USA: €12,12 Ελλάδα: €14,80 Ισπανία €11,36.
Η Γη των Ονείρων, B. Wood, 464 σελ.: USA €12,09 Ελλάδα €7,80, Ισπανία €9,95
Οι εκδόσεις Ωκεανίδα όμως δεν απαντάνε στο βασικό ερώτημα του αναγνώστη το οποίο οδήγησε σε αυτό το post:
Γιατί ένα βιβλίο που στο εξωτερικό κάνει 10 ευρώ, στην Ελλάδα το σπάνε σε «τόμους» ώστε το τελικό κόστος να ξεπεράσει τα… 60 ευρώ;
Επίσης, έχω να πω πως είναι αστεία η απάντηση πως «θα μπορούσες να μην πληρώσεις τίποτα αν πας στη βιβλιοθήκη». Μιλάμε τι γίνεται από τη στιγμή που θέλω να αποκτήσω ένα βιβλίο. Το να μου λες ότι θα πληρώσω έξοδα μεταφοράς είναι ανεπαρκής απάντηση, καθώς υπάρχουν τρόποι για μειωμένο κόστος μεταφοράς (το οποίο αν συνυπολογιστεί πολλές φορές και πάλι κοστίζει λιγότερο από το ελληνικό βιβλίο).
Για την κατανομή του κόστους έχω να πω πως:
1)Σοκαρίζομαι που ο συγγραφέας παίρνει λιγότερα από τον μεταφραστή!
2)Εάν αφαιρέσει κανείς το κόστος του μεταφραστή, του επιμελητή και του διορθωτή (σύνολο: 3,25) όλα τα υπόλοιπα κόστη τα έχει και ο εκδοτικός οίκος στο εξωτερικό. Οπότε και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και εκτοξεύεται η τιμή. Ειλικρινά… Ίσως οφείλεται στον νόμο που αναφέρθηκε…
Έχουμε στοιχεία για άλλες μικρές χώρες/γλώσσες; Π.χ. στο Ισραήλ πόσο κοστίζουν τα μεταφρασμένα βιβλία;
Α! Επίσης, πως γίνεται ακόμη και ελληνικά βιβλία να πωλούνται πανάκριβα;
Δεν το σπάσαμε για να χρεώσουμε περισσότερα (πώς θα μπορούσαμε να κρύψουμε μια τέτοια οφθαλμοφανή κοροϊδία με ξεπερνάει αλλά είμαι ανοιχτός σε προτάσεις…) αλλά γιατί αν το βγάζαμε σε ένα βιβλίο αυτό θα είχε πάχος πάνω από 15 εκατοστά! Και τότε θα μας βρίζατε όλοι με το δίκιο σας.
Από όλη τη λίστα με τα έξοδα για την έκδοση ενός βιβλίου, τι νομίζετε υπερβολικό; Για να χαμηλώσουμε τις τιμές κάποιο κόστος θα πρέπει να κόψουμε. Τι θα κόβατε εσείς και πόσο;
Από την στιγμή που θέλω να αποκτήσω ένα βιβλίο μπορώ να κάνω δυο πράγματα. Ή να πάω στο βιβλιοπωλείο, ή να το παραγγείλω μέσω διαδικτύου (και να πληρώσω μεταφορικά). Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για μειωμένο κόστος αλλά εδώ οφείλουμε να συγκρίνουμε δυο όμοια πράγματα. Γιατί αλλιώς θα σας πώ ότι δεν ξέρω Αγγλικά οπότε και τζάμπα να μου το δώσουν μου είναι άχρηστο.
Για το μεταφραστή δείτε σχόλιό μου στην Des Orf πιο πάνω.
Την διαφορά του να είσαι εκδότης στην Ελλάδα ή σε μια μεγάλη χώρα νομίζω ότι την καταλαβαίνει κανείς εύκολα. Η λέξη κλειδί είναι οικονομίες κλίμακος. Όσο περισσότερα αντίτυπα τυπώνω, τόσο μικραίνει το κόστος ανα αντίτυπο.
Φυσικά ισχύει ότι ανέφερα περί ενιαίας τιμής, μια νομοθεσία που ψήφισε ο νυν υπουργός Εθνικής Οικονομίας Βενιζέλος όταν ήταν Πολιτισμού, μετά από αφόρητες πιέσεις των βιβλιοπωλών και εις βάρος των αναγνωστών.
Για άλλες μικρές γλώσσες δεν έχω στοιχεία.
Ελληνικά βιβλία: πανάκριβα σε σχέση με τι;
Ωραία όλα αυτά, αλλά εμένα πάλι με συμφέρει να αγοράζω ξενόγλωσσα βιβλία. Δεν ξεκολλάνε. Μόνο μουτζουρώνονται λίγο.
Try the Kindle. Saves money. Saves trees. Saves your back if you change address.
Καλημέρα
ωραίος ο προβληματισμός, δείχνει ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για να ξαναδεί κάποιος το ζήτημα των τιμών των βιβλίων. Σκέφτομαι ότι προσπεράσατε πολύ γρήγορα το πολύ μεγάλο βιβλιοπωλικό κόστος. Όταν τα μεγάλα βιβλιοπωλεία ζητάνε 50% έκπτωση πάνω στη λιανική τιμή είναι φυσικό ο εκδότης να το παίρνει αυτό υπόψη του στον καθορισμό της …και να το πληρώνει τελικά ο αναγνώστης. Ας χαμηλώσει το ποσοστό έκπτωσης προς τον βιβλιοπώλη, να χαμηλώσει και η τιμή ώστε η αύξηση της ζήτησης να ισορροπήσει τη χασούρα του τελευταίου.Ζούμε σε καιρούς που χρειάζεται και το βιβλίο κίνητρα για να υπάρξει.
Basko
Αν χαμηλώσω το ποσοστό έκπτωσης προς το βιβλιοπωλείο, απλώς δεν θα αγοράζει τα βιβλία μου, θα προτιμήσει τα βιβλία άλλου εκδότη. Λειτουργούμε σε μια αγορά (του βιβλίου) πολύ ανταγωνιστική: δεν υπάρχει κάποιος παίκτης με μεγάλο μερίδιο αγοράς που να μπορεί να επιβάλλει τους όρους του. Είναι γενικά εύκολο (και την έχουμε την τάση στη χώρα μας) να θέλουμε να κόψουμε όποιο δέντρο εξέχει. Το ποσοστό του βιβλιοπώλη μοιάζει υπερβολικό αλλά έχει μπει κανείς στον κόπο να αναρρωτηθεί γιατί, αφού αφήνει τόσα κέρδη, δεν πλημυρίσαμε από βιβλιοπωλεία; Είναι και αυτά επιχειρήσεις, παιρνουν ρίσκα, επενδύουν και ενίοτε κλείνουν. (Την Παρασκευή έκλεισε το κατάστημα της Στουρνάρη από όπου ξεκίνησε ο Παπασωτηρίου. Πριν ένα χρόνο είχε καεί και ήδη αρκετό καιρό δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει την περιοχή χωρίς να νοιώθει λίγο ανασφαλής).
Δείτε και τον νόμο της ενιαίας τιμής. Ο νόμος απαγορεύει τις εκπτώσεις. Ο εκδότης δεν μπορεί να χαρίζει το βιβλιοπωλικό κόστος σε όποιον κάνει τον κόπο να έρθει στο μαγαζί του.
Το βιβλίο δεν χρειάζεται κίνητρα. Χρειάζεται να το αφήσουν ήσυχο.
Ωραια ολα αυτα. Το μονο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι τα ποσα που παιρνει ο εκδοτης και ο βιβλιοπωλης. Στην τελικη, ετσι φαινεται οτι ολα τα λεφτα τα βαζει στην τσεπη του ο βιβλιοπωλης.
θα προσπαθησω να δωσω ενα παραδειγμα, και διορθωστε με οπου κανω λαθος, γιατι πολυ απλα δεν ειμαι των «λογιστικων». Ουτε ειμαι εμπορος για να ξερω λεπτομερειες (αν και ασχολουμαι full time με το dekstop publishing, χωρις ομως να με απασχολουν τα οικονομικα).
Εφοσον ενα βιβλιοπωλειο πει στον εκδοτη «ΟΚ, θελω 100 αντιγραφα απο αυτο το βιβλιο, ποσα θες;», ο εκδοτης βαζει τα χρηματα στην τσεπη του, αδιαφορωντας για το αν θα τα πουλησει τελικα το καταστημα ή οχι. Συνεπως, ενα ποσοστο προς τον εκδοτη, δεν πρεπει να αφορα τον τελικο καταναλωτη, αλλα τη συμφωνια εκδοτη-καταστηματος.
Ο γραφιστας θα παρει τα ιδια χρηματα, ειτε τυπωθει 1 βιβλιο, ειτε 10.000, εκτος και αν υπαρχει διαφορετικη συμφωνια ποσοστων (κατι που προσωπικα δεν θα εκανα ισως και ποτε, γιατι μπορει να αναλαβω 100 δουλειες για βιβλια που απλα θα μαζευουν σκονη στα ραφια των καταστηματων, αρα θα κανω 100 δουλειες και δεν θα πληρωθω. Η προωθηση του προιοντος δεν αφορα τον γραφιστα.)
Το παραπανω παραδειγμα ισχυει και για τον editor, τον μεταφραστη, αυτον που θα κανει τη σελιδοποιηση κλπ κλπ.
Συνεπως, το τελικο αναλογικο ποσο που μεταβαλλεται με τον ογκο της «εκδοσης» ειναι οι τιμες τυπογραφου, βιβλιοδετη, χαρτεμπορα κλπ.
Θελω να καταληξω στο οτι (χωρις να θελω να κατηγορησω κανεναν συγκεκριμενα… ) η ολη ιστορια τιμης, εχει να κανει αποκλειστικα με φουσκωμενες τιμες που παρουσιαζουν οι περισσοτεροι εκδοτες στα καταστηματα, τα οποια μετα αναγκαζονται να πουλησουν αντιστοιχα.
Αν ειμαι πχ. εκδοτης, ενα project μου στοιχισει 10 euros/book , και παω να το πουλησω 20 στον βιβλιοπωλη γιατι ειμαι ο «super οικος» και τα βιβλια μου πουλανε, ειναι λογικο το βιβλιοπωλειο να το πουλησει 25-30, για να βγαλει κερδος μετα τα ΦΠΑ κλπ κλπ κλπ.
Οπως και να εχει, οι τιμες των βιβλιων ειναι ιδιαιτερα ακριβες για τον μεσο Ελληνα καταναλωτη. Στην τελικη, εμενα σαν αναγνωστη δεν με ενδιαφερει σε ποιες τσεπες πηγαινουν τα λεφτα μου για ενα προϊον, αλλα με ενδιαφερει οτι φευγουν απο τη δικια μου τσεπη.
Τελος, μεταφραστες/desktop publishers/editors κλπ κλπ στο εξωτερικο πληρωνονται πολυ περισσοτερο απο τον μεσο αντιστοιχο Ελληνα, και οι μισθοι του εξωτερικου ειναι κατα κανονα πολυ μεγαλυτεροι απο τον μεσο ελληνικο. ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ λοιπον, ειναι ξεφτιλα για εναν Νορβηγο να αγορασει 1 βιβλιο την εβδομαδα, για εναν Ελληνα ομως το 1 βιβλιο τον μηνα μπορει να ειναι και πολυτελεια.
Διόρθωση: Ο βιβλιοπώλης έχει δικαίωμα επιστροφής. Αγοράζει 100 αντίτυπα, τα κρατάει κάποιο διάστημα και αν κάποια του μείνουν απούλητα τα επιστρέφει. (και ο εκδότης του επιστρέφει τα χρήματά του)
Απορία: τι εννοείτε ακριβώς με το «ενα ποσοστο προς τον εκδοτη, δεν πρεπει να αφορα τον τελικο καταναλωτη, αλλα τη συμφωνια εκδοτη-καταστηματος»;
Λέτε ότι παρουσιαζουμε στα βιβλιοπωλεία «φουσκωμένες τιμές». Σας παρουσίασα έναν πίνακα με τα στοιχεία του κόστους. Ποιό από όλα βρίσκετε φουσκωμένο; Εσείς στη θέση μου πόσο θα το πουλάγατε το βιβλίο; Για διευκόλυνσή σας επαναλαμβάνω, το κόστος μου ήταν 15,600 € και έφτιαξα 3000 αντίτυπα.
Συμφωνώ ότι όλα είναι ακριβά, αφού καταλήγουν στις τσέπες άλλων… Και εγώ θα ήθελα να πληρώνομαι με Νορβηγικούς μισθούς. Και να έχω ελληνικό καιρό, γερμανικά αυτοκίνητα, ιταλική κουζίνα, το Λούβρο κλπ. Είναι ξεφτίλα. Τίνος;
Κατ’αρχην, καλησπερα!
Ειναι αληθεια οτι το post μου δεν ηταν απολυτα ξεκαθαρο, μια και δεν ειμαι πολυ καλος χειριστης του γραπτου λογου. Γι’αυτο και ασχολουμαι με το «στησιμο» εντυπων και οχι με την συγγραφη τους. Ξεκινησα το αρχικο μου σχολιο, διευκρινιζοντας οτι δεν ειμαι «εμπορος», δεν ειμαι «λογιστης». Επομενως, τυχον λαθη και ανακριβειες εχουν να κανουν αποκλειστικα και μονο με την δικη μου αγνοια -ή ακομα και κατα πολλους αδιαφορια- πανω στα συγκεκριμενα ζητηματα. Επιπλεον, θελω να ξεκαθαρισω κατι. Δεν ειναι επιθετικη η σταση μου απεναντι (σε ολους) τους εκδοτες. Στην τελικη, αν ηθελα να κατακρινω και να «την πω» σε εκδοτες, θα επελεγα να το κανω σε τεραστιους εκδοτικους οικους (που κατα τη γνωμη μου περισσοτερο φερνουν σε μαστρωπους, παρα εκδοτικους οικους…) και οχι εδω, που απλα βρεθηκα μεσα απο την καθημερινη μου περιηγηση στο Internet.
Με την εκφραση «ξεφτιλα για τον Νορβηγο» εννοω, οτι ειναι πολυ ευκολοτερο για αυτον να ξοδεψει ενα Α ποσο. Οτι το κοστος αγορας ενος βιβλιου ειναι ευτελες για την δικη του οικονομικη κατασταση. Επσης, δεν γνωριζα το οτι αν καποιο βιβλιοπωλειο δεν πουλησει καποια αντιτυπα, μπορει να τα επιστρεψει στον εκδοτη και να παρει τα χρηματα του πισω.
Για να μην μακρυγορω και να χαθει για αλλη μια φορα το γενικοτερο νοημα των οσων λεω, μεσα σε ασυνεχειες/ασαφειες του γραπτου μου λογου, αυτο που θελω να πω ειναι το εξης.
Το βιβλιο καλως ή κακως ειναι αντικειμενικα ακριβο στην Ελλαδα για το ελληνικο κοινο. Το αν φταιει πχ. ο γραφιστας, ο μεταφραστης, το καρτελ των μεγαλων εκδοτικων οικων ή των καρτελ των βιβλιοπωλειων-σουπερ μαρκετ δεν αλλαζει την ακριβεια του βιβλιου. Για να το καταλαβει αυτο καποιος και να εκφερει την συγκεκριμενη αποψη, δεν χρειαζεται να ειναι «μεσα στο παιχνιδι» με τον ιδιο ακριβως τροπο που για να εχει καποιος πολιτικη αποψη δεν χρειαζεται να ειναι «μεσα στο πολιτικο παιχνιδι».
Οι φουσκωμενες τιμες εχουν να κανουν με τον τροπο προσεγγισης των βιβλιοπωλειων (παντα κατα τη γνωμη μου…) απο τους εκδοτες και αντιστροφως. Με διαφορετικο «αερα» πηγαινει ενας μεγαλος εκδοτικος οικος σε ενα μικρο βιβλιοπωλειο, με διαφορετικο «αερα» πηγαινει ενας μικρος εκδοτικος οικος σε ενα τεραστιο βιβλιοπωλειο. Σιγουρα γνωριζετε πολυ καλυτερα απο εμενα την σταση βιβλιοπωλειων που «ενοικιαζουν» αδρα τους παγκους τους για να στοιβαζουν τα βιβλια του ταδε αντι για του δεινα ή τους προσφερουν «τζαμπα» για να μοστραρει το βιβλιο του μεγαλοεκδοτη. Και σιγουρα δεν ηταν «προσωπικη» επιθεση η συγκεκριμενη εκφραση.
Προσωπικα πιστευω οτι ειναι στο χερι των εκδοτων, που πραγματικα αγαπουν αυτο που κανουν και δεν τον κανουν με μοναδικο σκοπο το κερδος, να βρουν εναλλακτικους τροπους προωθησης/προβολης, παρακαμπτωντας το «διεφθαρμενο» κατα κανονα συστημα διακινησης. Μονο ετσι, θα αρχισουν τα βιβλια να πουλανε γιατι ειναι ποιοτικα και οχι γιατι απλα τα εκδιδει ο Α/Β συγγραφεας/οικος.
Αυτα για την ωρα.
Ευχαριστω πολυ για τον σχολιασμο του post μου. Μπορει να μην συμφωνουμε ή να μην καταλαβαινετε αυτο που (αχαρα ειναι η αληθεια) προσπαθω να σας πω. Σημασια εχει οτι υπαρχει μια ανταλλαγη αποψεων και ενα διαλογος.
Αστερης
«το κόστος μου ήταν 15,600 € και έφτιαξα 3000 αντίτυπα.»
Για την αγορά των δικαιωμάτων δεν καταβλήθηκε τίποτα;
Δυστυχώς, αν κι έγινα η αφορμή γι’ αυτή την συζήτηση, που τιμά τον εκδότη που την ξεκίνησε, μόλις σήμερα πληροφορήθηκα την ύπαρξή της. Θα ήθελα κι εγώ λοιπόν να σχολιάσω κάποια από τα πολύ ενδιαφέροντα που γράφτηκαν.
Κατ΄αρχήν για την πολύ ενημερωτική ανάλυση του κόστους. Μπορεί να είναι κι έτσι. Αυτό όμως που πρέπει να μείνει στο μυαλό μας είναι το λεγόμενο «bottom line», δηλ. ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπορεί να αγοραστεί ένα βιβλίο σαν κι αυτό στην τιμή των 10-15 ευρώ το πολύ για το σύνολο του έργου.
«1. Η τιμή του θα ήταν 15,62, με τα έξοδα αποστολής. Η σχετική απόδειξη εδώ.»
Η απόδειξη ότι ολόκληρο σε paperback στοιχίζει (με τα ταχυδρομικά) €7.5, εδώ:
http://www.bookdepository.co.uk/Atlas-Shrugged-Ayn-Rand/9780451191144
Η απόδειξη ότι ολόκληρο σε hardback στοιχίζει (με τα ταχυδρομικά) €13.24, εδώ:
http://www.bookdepository.co.uk/Atlas-Shrugged-Ayn-Rand/9780613357661
«Στην Αγγλία τις ΗΠΑ δεν ισχύει ο νόμος για την ενιαία τιμή»
Ένα από τα πολλά εγκλήματα του κράτους. Πρέπει να καταργηθεί ΑΜΕΣΑ.
«2. Η τιμή δεν περιλαμβάνει τη μετάφραση και την επιμέλεια.»
Γιατί στο εξωτερικό και τα μεταφρασμένα (στα αγγλικά) βιβλία έχουν συγκρίσιμη τιμή;
Γιατί στην Ελλάδα (όπως αναφέρθηκε) ακόμη και τα ελληνικά βιβλία είναι αδικαιολόγητα ακριβά;
«Δεν το σπάσαμε για να χρεώσουμε περισσότερα (πώς θα μπορούσαμε να κρύψουμε μια τέτοια οφθαλμοφανή κοροϊδία με ξεπερνάει αλλά είμαι ανοιχτός σε προτάσεις…) αλλά γιατί αν το βγάζαμε σε ένα βιβλίο αυτό θα είχε πάχος πάνω από 15 εκατοστά!»
Τότε γιατί το ίδιο βιβλίο στα αγγλικά δεν έχει τέτοιο πάχος; Γιατί έχω το βιβλίο αυτό (που το αγόρασα μεταχειρισμένο πριν από 20 χρόνια) σε paperback με χίλιες τόσες σελίδες, το διάβασα δυο φορές κι ακόμη είναι στην ίδια κατάσταση;
Στην Αμερική, απ’ όσο ξέρω, ένα βιβλίο (μυθιστόρημα) κυκλοφορεί πρώτα σε hardback με τιμή γύρω στα $20-30, διατίθεται για μερικούς μήνες και μετά βγαίνει και σε paperback με τιμή ~$10 για τον πολύ κόσμο. Ενώ εδώ βγαίνει ένα, paperback μεγάλου σχήματος, με τιμή €15-25. Δεν συζητάω καν την περίπτωση του να βγει σε τρεις (;!!) τόμους. Κάτι δεν μου κολλάει στην όλη ιστορία εκτός από την οικονομία κλίμακας που είναι γεγονός.
Bottom line: Συμφωνώ στην ιδέα, αλλά πρακτικά έχει κανείς να προτείνει κάτι; Να μειώσουμε την αμοιβή του μεταφραστή; Του τυπογράφου, του βιβλιοδέτη; Την προμήθεια του βιβλιοπώλη ή το κέρδος του εκδότη; Όλα τα παραπάνω;
Δεν ήξερα για το bookdepository. Εξαιρετικοί, τόσο που τους εξαγόρασε η Amazon. http://bit.ly/vCS29Z
Συμφωνώ απολύτως: «Ενιαία τιμή. Ένα από τα πολλά εγκλήματα του κράτους. Πρέπει να καταργηθεί ΑΜΕΣΑ».
Ας είμαστε ακριβείς: τι θα πει αδικαιολόγητα ακριβά; Θα μπορούσα να σας πω και εγώ πως το αναγνωστικό κοινό είναι αδικαιολόγητα μικρό ή αδικαιολόγητα αμόρφωτο. Θα ήταν ασφαλώς μια σαχλαμάρα. Οι εκδοτικές επιχειρήσεις βασανίζονται πολύ για να ορίσουν την τιμή του βιβλίου. Ξέρουν πως αν είναι αδικαιολόγητα ακριβο το βιβλίο τους, το κοινό θα προτιμήσει άλλον εκδότη. Ή λέτε, σε μια σπάνια ελληνική συνεννόηση, να τα έχουμε κάνει πλακάκια οι έλληνες εκδότες;
«Τότε γιατί το ίδιο βιβλίο στα αγγλικά δεν έχει τέτοιο πάχος; » Υποψιάζομαι ότι είναι θέμα γραμματοσειράς και κασέ. Επίσης η ελληνική γλώσσα είναι κατά 10-15% «μεγαλύτερη» (το ίδιο κείμενο στα ελληνικά θέλει περισσότερα γράμματα).
Δεν είπα ότι τα paperbacks είναι για πέταμα. Είπα (ίσως με μια δόση υπερβολής) ότι είναι χειρότερης ποιότητας. Η ποιότητά του θα γίνει προφανής στην βιβλιοθήκη τών παιδιών και εγγονών μας.
Θα είχε ενδιαφέρον να τα πούμε από κοντά με το βιβλίο ανα χείρας. Ελάτε Τετάρτη 30 Νοεμβρίου στις 14:00 στο εστιατόριο Food Company, Εμμ. Μπενάκη 63, Εξάρχεια. Η πρόσκληση ισχύει για όλους τους φίλους που ενδιαφέρονται. Φυσικά θα έχω τον Άτλαντα στο τραπέζι.
Δυστυχώς (ή ευτυχώς) βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη. Μπορώ αν το φωτογραφήσω και να του βάλω διαστάσεις!:)
Μια άλλη ιδέα θα ήταν το skype αλλά ευτυχώς δεν έχω iphone!
Τρελλή κουβέντα στο http://bit.ly/uCBqAY. Πολλές επισημάνσεις, εν πολλοίς άστοχες ή άσχετες. Ευχαριστίες στον Αργύρη για την αναφορά και μια ακόμα υπενθύμιση/απορία:
Πώς γίνεται οι βιβλιοπώλες και οι εκδότες να «κονομάνε» και να μην ανοίγουν εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία σαν μανιτάρια; (Θα προσέξατε ασφαλώς πόσο γρήγορα ξεφυτρώνουν τα μαγαζια με τις κίτρινες ταμπέλες «Αγοράζω χρυσά»)
Η αίσθηση μου είναι ότι δεν κονομάνε υποχρεωτικά
Συνήθως υπάρχουν 2 στρατηγικές πωλήσεων:
1) κρατάω χαμηλές τιμές, προσφέρω καλές υπηρεσίες με μεράκι, και αφήνω μια καλή αίσθηση στον πελάτη ώστε τελικά να αγοράσει περισσότερα και να βγάλω και εγώ περισσότερα (παρόλο που έχω κατεβάσει το κέρδος ανα προιόν)
2) ανεβάζω τις τιμές και πιάνω είτε τον πελάτη που έχει ανάγκη (πχ αυτόν που βιάζεται) είτε αυτόν που δεν είναι ενημερωμένος. Ο πελάτης αισθάνεται εξαπατημένος αλλά τελικά βγάζω περισσότερα από λιγότερους
Στην Ελλάδα γενικότερα νομίζω ότι παίζει πολύ η στρατηγική νο 2. Από ξενοδοχεία και ταβέρνες μέχρι εμπορικά μαγαζιά. Ίσως επειδή είμαστε λίγο εξυπνάκηδες, ίσως επειδή ο καταναλωτής δεν το ψάχνει, πιθανόν και λόγω τουρισμού. Επίσης δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου της αισχροκέρδειας.
Η δικιά μας «γκρίνια» μας (σαν καταναλωτές) έχει σκοπό να συνετίσει όσους περισσότερους επιχειρηματίες γίνεται να πάνε στην κατηγορία 1 … και τελικά ίσως βγουν και αυτοί κερδισμένοι.
Μπείτε σε ένα βιβλιοπωλείο να δείτε πως το «ψάχνουν» οι αναγνώστες. Είναι αδύνατον το (2), να πιάσουμε τον πελάτη που έχει ανάγκη. Ο καλύτερος μηχανισμός κατά της αισχροκέρδειας είναι οι ανταγωνιστές μου. Με την γκρίνα δεν συνετίστηκε ποτέ κανένας. (Δες πολιτικούς). Με την ψήφο (=ευρώ) όμως όλοι.
Ευχαριστώ για την υπερσύνδεση στο μπλογκ μου. Πράγματι, η κουβέντα άναψε πολύ γρήγορα (1768 shares στο facebook!), και εν μέρει παρεκτράπη.
Ίσως ο διάλογος που άνοιξε μετά την επόμενη ανάρτηση (http://donteverreadme.wordpress.com/2011/11/24/el/) να είναι πιο ενδιαφέρων, αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.
Και πάλι ευχαριστώ.
«παρεξετράπη» ή «ξέφυγε»
Το «ξέφυγε» δεν το γνώριζα.
Ευχαριστώ.
Το βιβλίο σε ΗΠΑ, Βρετανία, κλπ. περνάει από ένα κύκλο: θα κυκλοφορήσει αρχικά σε χαρτόδετο (με σκληρό κατά κανόνα εξώφυλλο) και κατόπιν σε paperback. Άρα συγκρίνουμε ανόμοιες καταστάσεις.
Να μια ιδέα, για το τι μπορεί να γίνει: Πρώτη κυκλοφορία με τον τρόπο που ήδη επικρατεί (συρραφή με κλωστή, «μεγάλο» φορμά, καλό χαρτί, κλπ.) και ακολουθεί (ή ακόμα και ταυτόχρονα) η έκδοση σε paperback με προδιαγραφές «paperback» (δέσιμο με κόλλα στη ράχη, «μικρό» φορμά, «κακό» χαρτί, κλπ.) όπου όλες οι παράμετροι θα είναι μειωμένες με απώτερο σκοπό να προσεγγίσει την τιμή του ξένου.
Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Θα ήθελα να συνεισφέρω κι εγώ δυο τρεις απόψεις.
Καταρχην να πω πως είμαι βιβλιοπώλης σε πόλη της επαρχίας. Να μιλήσω λοιπόν συγκεκριμένα, για το συγκεκριμένο βιβλίο που έχουμε σαν παράδειγμα (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είναι και πολύ ενδιαφέρον):
Δεν νομίζω να χρειάζεται να σκανάρω το τιμολόγιο για να αποδείξω πως το βιβλιοπωλικό ποσοστό κέρδους είναι 35% (τουλάχιστον στο δικό μου βιβλιοπωλείο) στην τιμή προ ΦΠΑ. Αν υπολογίσουμε δε πως η τελική λιανική τιμή του βιβλίου είναι 18 ευρώ και όχι 20 (μιας και σχεδόν όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι βιβλιοπώλες κάνουν το 10% της έκπτωσης που επιτρέπει ο νόμος ενιαίας τιμή του βιβλίου) τότε το κέρδος για τον βιβλιοπώλη είναι σχεδόν το μισό από το αναφερθέν των 8,45 (έρχεται περίπου στο 4.7). Επιπλέον το κέρδος που θα μου αποφέρει η πώληση ενός βιβλίου θα καλύψει ενδεχομένως την αγορά κάποιου άλλου βιβλίου το οποίο δεν θα πουληθεί (και το οποίο δεν θα επιστραφεί – η Ωκεανίδα είναι από τους ελάχιστους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα που μου επιτρέπουν να κάνω όσες επιστροφές θέλω) γεγονός που όχι μόνο μηδενίζει το πραγματικό κέρδος του βιβλιοπώλη αλλά σε πολλές περιπτώσεις ζημιώνει.
Με μεγάλα ποσοστά κέρδους (50% ίσως και παραπάνω) δουλεύουν οι μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων και οι χονδρέμποροι και όχι τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία και αυτό έχει να κάνει με τις εκάστοτες συμφωνίες που κάνει ο εκδότης, τον ανταγωνισμό κλπ. Γι`αυτό τον λόγο και οι μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων θέλουν και ζητούν να μπορούν να κάνουν μεγάλες εκπτώσεις…επειδή δηλαδή έχουν και σαφώς πολύ μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους (το οποίο με τη σειρά του έχει υψηλή βαρύτητα στην τελική τιμή του βιβλίου και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίφαση). Η συγκεκριμένη ασυμμετρία στην αγορά του βιβλίου δημιουργεί σαφώς έντονες στρεβλώσεις τις οποίες αργά ή γρήγορα θα τις πληρώσουμε όλοι.
Να πω και κάτι τελευταίο: η τιμή των 20 ευρώ για ένα βιβλίο αντιστοιχεί περίπου σε 3 ποτά μιας νυχτερινής εξόδου τα οποία πολύ ευχαρίστως δίνουμε χωρίς να γκρινιάζουμε ιδιαίτερα (ίσως και καθόλου) και τα οποία τα καταναλώνουμε μέσα σε λίγες ωρίτσες…δυστυχώς λίγοι έχουν αναρωτηθεί γιατί αφού με 20 ευρώ παίρνει κανείς από το supermarket κανα δυο μπουκάλια βότκα τα δίνει ευχαρίστως μόνο για 3 τζούρες ποτού. Αυτή η παρατήρηση μου παρακαλώ να μην εκληφθεί ως μπηχτή για τα μπαρ!! αλλά για μένα δείχνει και μια ‘πολιτιστική’ διάσταση στο θέμα που συζητάμε και για την αξία του βιβλίου ως προϊόντος.
αγαπητε υπαρχουν και ανθρωποι οπως εμεις που δε πινουμε κοψαμε το τσιγαρο λογω κρισης πληρωναμε τα βιβλια 15-20 ευρω οταν ειχαμε οικογενειακο εισοδημα 1500 ευρω αλλα παλι τοσο τα πληρωνουμε με εισοδημα 915 ευρω .ειναι καιρος να κατσουμε και να σκεφτουμε ολοι λογικα .η αξια του βιβλιου ωσ προιοντος δεν ειναι για τους λιγους που μπορουν να σας πληρωνουν αυτα τα χρηματα.
Ολυμπία δεν νομίζω ότι χρησιμεύει να μιλάμε επί προσωπικού γιατί θα οδηγηθούμε στο αλληλοφάγωμα! Κι εγώ όπως κι εσύ και πολλοί άλλοι κόψαμε και κόβουμε και κάποιοι από εμάς αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε τα βιβλιοπωλεία μας ανοικτά όχι για να βγάλουμε τον μήνα 900 ή 1000 ευρώ αλλά σε διαβεβαιώ πολύ λιγότερα…
Έχει ειπωθεί πολλές φορές: ο βιβλιοπώλης ΔΕΝ καθορίζει την τιμή πώλησης του βιβλίου. Η τιμή καθορίζεται από τον εκδότη ο οποίος προφανώς έχει λάβει υπόψη του τον ανταγωνισμό, έχει κλέισει τις συμφωνίες του με τις μεγάλες αλυσίδες που του κάνουν και τον μεγαλύτερο τζίρο κοκ…
Με το παραπάνω δεν πετάω το μπαλάκι στους εκδότες – αν και σε κανα δυο που συμπεριφέρονται εσχάτως σαν χάρι πότερ πολύ ευχαρίστως θα το πέταγα…
Απ`ότι καταλαβαίνω πάντως μια λύση θα είναι η εξής: κατάργηση του νόμου ενιαίας τιμής του βιβλίου σε πρώτη φάση. Στη συνέχεια θα κλείσουν τα περισσότερα ανεξάρτητα μικρά βιβλιοπωλεία τα οποία δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στην τεράστια πίεση αφού για παράδειγμα η μεγάλη αλυσίδα που κάνει τους μεγάλους τζίρους θα μπορεί να δουλεύει και να επιβιώνει με μικρότερες τιμές – μια δυνατότητα που δεν έχει όμως το ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο με τους μικρούς τζίρους. Πάντως έτσι σε διαβεβαιώ θα σκας λιγότερα χρήματα για να αγοράσεις βιβλία. Πέρα από τις θεωρίες για το πως να μειωθεί η τιμή των βιβλίων δεν βλέπω κάτι άλλο πιο άμεσο και πιο εύκολο να γίνει. Και πίστεψέ με δεν θα λυπηθώ καθόλου να κλείσω το βιβλιοπωλείο αν η κοινωνία κρίνει κάτι τέτοιο συμφερότερο… έχω πολλά βιβλία στα ράφια και τουλάχιστον δεν θα ξαναγοράσω βιβλία για 2 λόγους: πρώτον γιατί αυτά που θα μείνουν θα είναι αρκετά και πολυ καλά και δεύτερον γιατί αυτά που θα εκδίδονται θα είναι σε ποσοστό 90% βιβλία φτιαγμένα για να πουλήσουν… και πίστεψέ με πως κι εγώ σοκάρομαι όταν βλέπω πελάτες να αγοράζουν διαφημισμένες αηδίες και να σκάνε 20 ευρώ γιατί ο χάρι πότερ τόσο τα κοστολόγισε…
Φίλε Λεωνίδα πάνε οι εποχές με τα 3 ποτά … Αν θέλεις να πιστεύεις οτι με την σημερινή κατάσταση 18-20 ευρώ είναι λογική τιμή, χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω, είσαι βαθιά νυχτωμένος!!!
Παράθεμα: Περί των τιμών του βιβλίου, και πάλι | Don't Ever Read Me
Δείτε μια ενδιαφέρουσα τάση στις τιμές των βιβλίων που πουλάει η Ωκεανίδα:
«Το Νησί» της Χίσλοπ στα ελληνικά σε ελληνικό online βιβλιοπωλείο (Παπασωτηρίου) και μάλιστα σε «προσφορά»: €17,42
«Το Νησί» της Χίσλοπ στα Ολλανδικά (ανάλογου μεγέθους αγορά με την ελληνική και με έξοδα μετάφρασης) σε Ολλανδικό online βιβλιοπωλείο (Athenaeum) χωρίς προσφορά: €12,50.
(http://www.athenaeum.nl/shop/details/Het+eiland/9789022556481)
Οι μεταφραστές δεν πληρώνονται καλύτερα στην Ελλάδα απ’ ότι στην Ολλανδία. Τα ενοίκια δεν είναι ψηλότερα. Οι μισθοί των υπαλλήλων βιβλιοπωλείου δεν είναι μεγαλύτεροι. Το χαρτί κοστίζει το ίδιο. Ισως ο ΦΠΑ να είναι κάπως ψηλότερος εδώ.
Το ελληνικό βιβλίο όμως κοστίζει 1/3 παραπάνω. Κάποιος λοιπόν εκμεταλλεύεται ποιος ξέρει ποιά ακαμψία της αγοράς και βγάζει λεφτά που δεν έπρεπε να βγάζει. (Η ενιαία τιμή βιβλίων δεν θυμίζει λίγο τη διατίμηση του ψωμιού τη δεκαετία του ’70; Γιατί βάλαμε μόνο τους φορτηγατζήδες και τους ταξιτζήδες στο μάτι, οι βιβλιοπώλες και εκδότες είναι άλλης – καλύτερης – μάνας παιδιά, όπως και οι φαρμακοποιοί;)
Εν τω μεταξύ τα ελληνικά βιβλία τυπώνονται με γράμματα για …αόματους, ώστε να κάνουν μπούγιο και να δικαιολογούν τις αλμυρές τιμές…. Έλα όμως που ένα ελληνικό βιβλίο των 20 ευρώ το ξεπετάς σε 1-2 μέρες ενώ ένα αντίστοιχο αγγλικό «σε βγάζει» δύο βδομάδες και βάλε…
Εγώ απεργώ παντελώς από το ελληνικό βιβλίο. Ούτε η ποιότητα είναι υψηλή (οι δε μεταφράσεις υποφέρουν), ούτε οι τιμές καλές….
Μια απορία (ρητορική ίσως): Αφού «απεργείτε» παντελώς από το ελληνικό βιβλίο πώς γνωρίζετε τόσες λεπτομέρειές του;
Ας σοβαρευτούμε. Hislop / Ολλανδία: Στην χώρα αυτή ο κόσμος διαβάζει πολύ περισσότερο από την Ελλάδα. Μην ξεχνάτε ότι η Ολλανδία είναι ανάμεσα στις μεγάλες εκδοτικές χώρες, με εταιρείες κολοσσούς, παγκόσμιας εμβέλειας. Επίσης ξανασημειώνω: πρόκειται για έκδοση paperback. Δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Γράμματα για αόματους: Σας προκαλώ σε αυτοψία σε ένα βιβλιοπωλείο της αρεσείας σας, ενώπιον κοινού. Θα δείτε ότι έχετε λανθασμένη εντύπωση.
Ενιαία τιμή: συμφωνώ, εγκρίνω και επαυξάνω.
επίσης μην ξεχνάμε το τα 12 ευρώ στην Ολλανδία σημαίνουν 6 ευρώ σε μισθούς Ελλάδας. άσε που τα έξοδα δε φαντάζομαι να είναι τα ίδια … πχ πόσα πληρώνεται ο μεταφραστής ή ακόμα ο αχθοφόρος στην Ολλανδία και πόσα στην Ελλάδα.
απλά θα ήθελα να γράψω κάτι μόνο για το ότι «στην ολλανδία ο κόσμος διαβάζει περισσότερο». πράγματι είναι θέμα κουλτούρας … αλλά είναι και θέμα τιμολογιακής στρατηγικής. Στην Ελλάδα έχω την αίσθηση από τους εκδότες μέχρι τους διοργανωτές συναυλιών, τους ιδιοκτήτες σινεμα ή ακόμα και τους εστιάτορες επιλέγεται η στρατηγική του μεγάλου περιθωρίου κέρδους για περιορισμένο target group. Αντί να ρίχνουν το περιθώριο κέρδους και τελικά να βγάζουν τα ίδια ή και τα παραπάνω επειδή θα αγοράσουν περισσότεροι το βιβλίο… θα πάνε περισσότεροι στη συναυλία ή θα γεμίσουν ακόμα και το σινεμά σε μια πχ φτηνή απογευματινή παράσταση καθημερινής.
……διάβασα ΟΛΑ τα σχόλια και μου φαίνεται ότι θα δεν θα απαντηθεί ούτε και τώρα η απορία μου γιατί δεν υπάρχει στην χώρα μας ένας εκδοτικός οίκος τύπου Penguin ή ακόμα καλύτερα Taschen…… 😉
Στην Ελλάδα υπάρχει μια γενικότερη κουλτούρα (ή έλλειψη αντίστοιχης) που κάνει διάφορα πράγματα και όχι μόνο τα βιβλία να είναι ακριβά. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσουν πολλοί επαγγελματίες ότι δεν γίνεται αυτό που πουλάει κάποιος άλλος λίγο παραπέρα σε μια τιμή Α, να μπορείς εσύ σε τιμή Α+20%, λέγοντας, «εγώ τόσο το αγόρασα», ή«άμα θέλεις πάνε πάρτο από εκεί» με την ελπίδα ότι μια και μπήκες στο μαγαζί του θα αγοράσεις κάτι. Αμφιβάλλω αν ενδιαφέρονται καν να μάθουν σε τι τιμή πουλάει ο ανταγωνιστής του. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καν κουλτούρα ανταγωνιστικής αγοράς στην Ελλάδα. Και τώρα που όλος ο κόσμος έχει γίνει μια (αγοραστική) γειτονιά, όλος ο κόσμος μπαίνει στο παιχνίδι. Εμείς όμως, ως συνήθως, είμαστε απομονωμένοι στον κόσμο μας.
Και για να το μεταφέρω και στα βιβλία, πως είναι δυνατόν ή έστω λογικό, σε βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα, να πωλούνται τα βιβλία τσέπης (paperback) σε τιμές από 4 έως και 7 ευρώ (τα πιο καινούργια!!) για να μη μπω για τα ξένα, αυτά που αφήνουν οι τουρίστες φεύγοντας. Κι αυτό όταν τα αντίστοιχα βιβλία στο εξωτερικό (μεταχειρισμένα) πωλούνται από 1 έως 2 ευρώ το πολύ. Τι κόστος παραγωγής έχει το μεταχειρισμένο βιβλίο;
Διάβασα την ανάλυση κόστους που αφορά ένα μεταφρασμένο βιβλίο.Ας κάνει κάποιος τον κόπο τώρα να μου εξηγήσει γιατί η Αιολική Γη του Βενέζη κοστίζει 27 ευρώ!!! Δεν μπορώ να δεχθώ το μισθολογικό κόστος ως δικαιολογία, τουλάχιστον σ’ αυτήν την εποχή αλλά και σ’αυτή την χώρα!
Δεν είμαι επαγγελματίας εκδότης, μεταφραστής, γραφίστας ή κάτι τέτοιο, αν κι έχω εκδόσει ήδη δύο βιβλία σαν αυτοέκδοση και ετοιμάζω άλλο ένα. Οι μόνες γλώσσες που μιλάω είναι ελληνικά και αγγλικά. Ευτυχώς, στα αντικείμενα που με ενδιαφέρουν. έχω μεγάλη άνεση στη μετάφραση από αγγλικά στα ελληνικά κι έτσι, επειδή ελάχιστα βιβλία υπάρχουν μεταφρασμένα στον τομέα μου, διαβάζω πολύ στα αγγλικά. Δυο λόγια για ορισμένες εμπειρίες του τελευταίου χρόνου.
1) Μετάφραση κατά τη διάρκεια μελέτης (γιατί, κακά τα ψέματα, όσο κι αν κάποιος αντιλαμβάνεται τα γενικά από ένα βιβλίο στα αγγλικά, αποκτά εντελώς διαφορετικό επίπεδο κατανόησης όταν είναι μεταφρασμένο και εφόσον η μετάφραση είναι ποιοτική) ενός κεφαλαίου περίπου 100 σελίδων, από 3τομο αγγλικό βιβλίο 1600 σελίδων στον τομέα της Κινέζικης Ιατρικής. Το 3τομο αγοράστηκε απευθείας από τον εκδότη και η τιμή του ήταν περίπου 260 ευρώ. Βρίσκοντας το κείμενο εξαιρετικά ενδιαφέρον και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την ανυπαρξία αξιόλογων (αλλά και γενικότερα) σχετικών τίτλων στα ελληνικά, επικοινωνώ με τον εκδοτικό οίκο προτείνοντας μετάφραση και ελληνική έκδοση. Αυτό που ζήτησαν ήταν:
α) 13% της ελληνικής τιμής προκαταβολικά για το σύνολο του τιράζ σαν δικαιώματα.
β) ταυτόχρονη κυκλοφορία και των 3 τόμων και πώληση μόνο σαν σετ.
γ) κυκλοφορία και συνολική οικονομική διευθέτηση εντός 14 μηνών.
δ) ελάχιστο τιράζ τα 2000 τεμάχια, διαπραγματεύσιμο για 1000 αν συμφωνήσουμε στα άλλα, με μικρή αύξηση ποσοστού δικαιωμάτων.
Σκεφτείτε ότι το πιθανό αγοραστικό κοινό μπορεί και να έφτανε στα 200 άτομα μέσα στην επόμενη 5ετία… Προφανώς η συμφωνία δεν έκλεισε ποτέ κι έτσι ούτε καν ήρθα σε επαφή με εκδότη…
2) Μετάφραση βιβλίου + dvd – γραφιστική δουλειά εξωφύλλου, φωτογραφιών για την ελληνική έκδοση και σελιδοποίησης – εκτύπωση έγχρωμου βιβλίου + dvd. Σύνολο σελίδων 128 Α5 και διάρκεια dvd 58 λεπτά. Ψηφιακή εκτύπωση σε τιράζ 100 τεμάχια. Τελικό κόστος εκτύπωσης βιβλίου και dvd συν τα δικαιώματα στον συγγραφέα απευθείας: 12,5 ευρώ! (Ναι, το ξέρω ότι θα μπορούσαν να είναι τα μισά αν έκανα έκδοση όφσετ στα 1000 τεμάχια, αλλά τί να τα κάνεις τα 1000 τεμάχια σε ένα βιβλίο που απευθείνεται σε ειδικό κοινό) Πόσο να κοστολογηθούν τα υπόλοιπα; Σκεφτείτε και τα πάγια έξοδα που θα είχε να αντιμετωπίσει ένας εκδοτικός οίκος… Ενώ επικοινωνώντας με βιβλιοπωλεία και χοντρεμπόρους, μιλάμε για μια έκπτωση επί της τελικής τιμής στα 40 έως 50%.
Μπορεί για τη δική μου τσέπη που δεν ξεπέρασε ποτέ προς τα πάνω το όριο της φτώχειας τα βιβλία να είναι πανάκριβα εδώ και χρόνια, αλλά είναι αρκετοί οι εκδοτικοί οίκοι που ΔΕΝ πωλούν τα βιβλία τους ακριβά σε σχέση με το κόστος. Κι αυτό είναι προς τιμήν τους. Και θα συμφωνήσω σε σχέση με τη δουλειά του μεταφραστή, ότι στην ουσία δεν μπορεί να πληρωθεί. Και μπράβο σε αυτούς που την κάνουν και σε αυτούς που τους δίνουν ικανοποιητική ανταμοιβή. Τώρα, το ότι είχα την ατυχία να γεννηθώ σε μια χώρα που το κράτος τρώει τα παιδιά της… Κι όμως, τα βιβλία ήταν ο μεγαλύτερος βραχνάς μου σε κάθε μετακόμιση που έκανα, κάθε τόσο σε ποιο μικρό σπίτι.
Καλημέρα! Είμαι μεταφράστρια. Σύμφωνα με όσα λέτε, θα πρέπει να αμείβομαι με 6.810 ευρώ για κάθε βιβλίο που μεταφράζω και εκδίδεται σε 3000 αντίτυπα, σωστά;
Και όμως, οι μεταφραστές αμειβόμαστε κατά μέσο όρο πάντα, με το 1/6 ή το 1/8 του παραπάνω ποσού. Πιστεύω ότι το γνωρίζετε.
Μια απορία: στα έξοδα βιβλιοπώλη περιλαμβάνονται και τα έξοδα διανομής;
Έλα ντε. Τέλος πάντων, οι παραπάνω υπολογισμοί, μου φαίνονται μπακαλίστικοι.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί, από τη στιγμή που όπως φαίνεται το χαρτί -και η ποιότητά του συνεκδοχικά- του βιβλίου επιβαρύνει την τελική τιμή του κατά ένα μικρό μόνο, αναλογικά με τα υπόλοιπα έξοδα, ποσοστό, τελευταία η εκδόσεις Ωκεανίδα εκδίδουν βιβλία -π.χ. το τελευταίο του Μουρακάμι- με άθλια ποιότητα χαρτιού. Και όπως παρατήρησα, αυτό το φθηνό χαρτί δεν χρησιμοποιείται μόνο στις καινούργιες εκδόσεις, αλλά και στις ανατυπώσεις παλιότερων τίτλων. Ήθελα πολύ να αγοράσω το «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο» και το «Χαστούκι» αλλά προτιμάω να τα κατεβάσω απ’ το internet και να τα διαβάσω απ’ την οθόνη του υπολογιστή μου, παρά να τα πληρώσω και να τα αγοράσω σε τέτοια άθλια, κατά τη γνώμη μου, ποιότητα! Δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό πίσω απ’ αυτή την απόφαση! Και είναι κρίμα γιατί οι εκδόσεις σας εκδίδουν πολύ καλά βιβλία, αλλά δεν νομίζω πως κανένας πραγματικός βιβλιόφιλος θα αγόραζε βιβλία που το χαρτί τους είναι παραπλήσιας ποιότητας με τα δωρεάν βιβλία που δίνουν, σχεδόν κάθε βδομάδα, οι εφημερίδες. Κρίμα!
Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι η τιμή του βιβλίου αλλά οι πολύ χαμηλοί μισθοί..Και αυτό δυστυχώς δεν ισχύει μόνο για τα βιβλία αλλά για όλα τα αγαθά..Δυσττυχώς οι απολαβές συρρικνώνονται και το κράτος αντί να μειώσει το ΦΠΑ και τις εισφορες που απαιτεί από κάθε επιχείρηση(πχ.περαίωση σε κάποιες επιχειρήσεις κτλ.) αυξάνει τα χρήματα που απαιτεί με το έτσι θέλω..Δεν νομίζω αυτή τη στιγμή στη χώρα να υπάρχουν-τουλάχιστον όχι μικρές- επιχειρήσεις οι οποίες να κερδοσκοπούν..Από την άλλη θεωρώ ότι κερδοσκοπεί η ΔΕΗ που λόγω »χρεών» αυξάνει τα τιμολόγια της συνεχώς..Μπορεί να ξεστρατίζω την κουβέντα αλλά θεωρώ ότι το θέμα δεν είναι να κατηγορήσουμε την Ωκεανίδα ή την όποια Ωκεανίδα για το κόστος του βιβλίου αλλά να σκεφτούμε ποιοι πραγματικά ευθύνονται για αυτή την κατάσταση..Και να το έχουμε στο μυαλό μας όταν κληθούμε να ψηφίσουμε..Τέλος ας μην ξεχναμε το πόσοι διαβάζουν..Δυστυχώς είναι λίγοι..Και είναι ακόμη λιγότεροι αυτοι που θα επιλέξουν ένα »ποιοτικό» βιβλίο και όχι ένα του σειρμού..Οσο μικρότερο είναι το αγοραστικό κοινό τόσο περισσότερο αυξάνεται και το κόστος γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να ποντάρεις στην ποσότητα για να καλύψεις τα έξοδα και να βγάλεις κέρδος..Είμαι από τους ανθρώπους που λατρευει τα βιβλία και λατρεύω να τα έχω στη βιβλιοθήκη μου..Σαφώς και περιορισα τις αγορές μου και αρχισα να δανείζομαι από φίλους αλλά δεν ένιωσα ποτέ μα ποτέ ότι σκόρπισα χρήματα αγοράζοντας ένα βιβλίο με καλή βιβλιοδεσία.Αντιθέτως θεώρησα ότι σκόρπισα χρήματα αγοράζοντας μια εφημερίδα που δεν την διάβασα ποτέ για να αποκτήσω ένα βιβλίο με χάλια βιβλιοδεσία..Τέλος, φέτος προτίμησα να κάνω δώρο για τις γιορτές βιβλίο παρά ένα ρούχο γιατι πέραν του ότι θα μου έβγαινε φθηνότερο, ήταν και ένα δώρο που τα καταλληλα άτομα θα εκτιμούσαν περισσότερο..
Είναι λίγο φαύλος κύκλος το ότι το βιβλίο αφορά λίγους, άρα είναι ακριβό, άρα αφορά ακόμα πιο λίγους. Οπότε το ζήτημα είναι να σπάσουν κάποιοι τον κύκλο και να αρχίσουν να διαθέτουν φτηνά βιβλία, τα οποία θα αφορούν πολλούς και θα φτηναίνουν ακόμα. Φάνηκε η ανάγκη του κόσμου για φτηνά βιβλία στις ουρές στα παζάρια βιβλίων που γίνονται κατα καιρούς.
Δυστυχώς, οι ήδη λίγοι που πραγματικά διαβάζουν, γίνονται ακόμα λιγότεροι, αφού οι εργαζόμενοι έχουν αυξημένο φόρτο και λιγότερο «ελεύθερο» χρόνο για να διαβάσουν και οι ολοένα αυξανόμενοι άνεργοι, φυσικά δεν έχουν χρήματα .
Παράθεμα: ACTA και Κύπρος « Καθημερινή κριτική
Πληρώονται πολλά οι μεταφραστές; Για ρωτήστε πόσοι χρωστούν το ΤΕΒΕ εδώ και χρόνια και πόσοι ψάχνουν να βρουν μπλοκάκια άλλων για να πληρωθούν. Η αρχική ανάλυση του εκδότη είναι σωστή. Το ότι πλήρωσε τον μεταφραστή/μεταφράστρια τόσα χρήματα τον τιμά. Δεν ξέρω βέβαια αν είναι και για τους τρεις τόμους, διότι μου φαίνονται πραγματικά λίγα. Αλλά αυτό έχει σχέση με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο μας -μεταφραστής είμαι κι εγώ- και δεν βλέπω να αλλάζει. Υπάρχουν πολλά που θα έπρεπε να έχουν αλλάξει. Τώρα το γεγονός ότι ο μεταφραστής παίρνει περισσότερα από τον συγγραφέα μου θυμίζει κολοκυθιά. ο συγγραφέας έχει ήδη πάρει από το πρωτότυπο και στη χώρα του τα λεφτά του. Έπειτα παίρνει κάποια χρήματα από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γερμανία και βάλε. Ο μεταφραστής παίρνει χρήματα από μία μεριά, από μία χώρα.
τα βιβλία στο εξωτερικό όπως είπε και ο Άκης πρώτα βγαίνει με σκληρό εξώφυλλο και κοστίζουν πολύ, ακόμη περισσότερο αν είναι μεταφράσεις, και έπειτα από έναν χρόνο βγαίνουν σε πόκετ, ή σε μεγάλο πόκετ, όπως έχω υπόψη μου ότι συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες. έτσι ένα βιβλίο που κάνει 17-18 ευρώ με σκληρό εξύφυλλο, σε πόκετ κάνει από 6-9 ευρώ περίπου, έπειτα από έναν χρόνο.
αλλά τα βιβλία στη Σουηδία φτάνουν και τα 300.000 αντίτυπα. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ συχνά, συμβαίνει πολύ, μα πολύ σπάνια.
Δεν έχω συνεργαστεί με την Ω. ούτε γνωρίζω τον εκδότη της, αλλά αυτά που λέει ακούγονται λογικά. Είναι υψηλή η τιμή του βιβλίου στην Ελλάδα, είναι γεγονός, αλλά γι’ αυτό δεν φταίνε μόνο κάποιοι εκδότες. Δείτε λίγο και το θέμα του διανομέα για να φρίξετε.
-Μία παρατήρηση μου είναι ότι τα μεγάλα βιβλιοπωλεία δεν έχουν καμία αναστολή στο να μεταφέρουν το κόστος στον πελάτη τους. Μου είχαν προτείνει να ανεβάσω την τελική τιμή ώστε να μπορέσει να βγάλει το 50% που ήθελε εκείνος. Προφανώς δεν πουλάω εκεί και νοιώθω μια χαρά. Οι μικρότεροι βιβλιοπώλες το έχουν αγοράσει και είναι και ευχαριστημένοι.
Μια ερώτηση μονάχα, το καθαρό κέρδος του βιβλιοπώλη είναι ποσοστό της λιανικής τιμής(-φπα) ή της τιμής κόστους?
Κύριε Μεγαπάνο,
ελπίζω να δείτε το σχόλιό μου, μιας και το γράφω μετά από πολύ καιρό.
Είδα την κατανομή του των εσόδων, όπως την παραθέσατε.
Η πρώτη παρατήρηση αφορά στους βιβλιοπώληδες. Θεωρώ αισχρά προκλητικό να έχουν αυτό το ποσοστό εσόδων. Ρωτήσατε (αφελώς, κατά τη γνώμη μου) γιατί αφού κερδοσκοπούν ασύστολα, δεν έχουν ξεφυτρώσει βιβλιοπωλεία σαν μανιτάρια και οι ίδιοι δεν έχουν μεγαλουργήσει, αλλά κλείνουν. Η απάντηση είναι πως ούτε και οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει πως η τακτική την οποία έχουν επιλέξει, βυθίζει και τους ίδιους στον πάτο (όπως παθαίνουν τώρα οι φαρμακοποιοί), τραβόντας και όλους τους άλλους μαζί.
Είναι ο γνωστός συνδικαλισμός στην Ελλάδα. Συνασπίζονται όλα τα άτομα ενός κλάδου και απαιτούν ρυθμίσεις κλειστής αγοράς, νομίζοντας αφελώς ότι θα ευννοηθούν, πέραν ενός σύντομου διαστήματος, μέχρι δηλαδή να καταλάβει ο καταναλωτής τί τον συμφαίρει και τί όχι. Έρχεται μια στιγμή κρίσης, που όλοι οι συνδικαλιστές πληρώνουν ακριβά τις τακτικές κρατικού παρεμβατισμού που επιδιώκουν νομίζοντας ότι έτσι θα πιάσουν την καλή και θα εξασφαλίσουν το μέλλον τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους βιβλιοπώληδες. Είναι απλά ανήθικο να παίρνουν 8,45 από τα 20 ευρώ.
Όσο για τους μεταφραστές, ε ας ηρεμήσουν λίγο… Πόσος χρόνος χρειάζεται για να μεταφραστεί ένα βιβλίο σαν τον Α τόμο του »Ο Άτλας επαναστάτησε»..; Δεν νομίζω πάνω από ένας μήνας, εάν δουλεύουν 8ωρο. 1000 ευρώ δεν φτάνουν; Ας τα πάρει και στο χέρι. Είναι πολύ παραπάνω από το βασικό μισθό. Δεν είναι σοβαρό να απαιτούν να λύσουν το βιοποριστικό τους, από ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος άλλος. Όσα λεφτά και να βγάζει αυτός ο άλλος. Δεν τους αφορά. Αυτοί θα πρέπει να πληρώνονται για το χρόνο που αφιερώνουν στη δουλειά της μετάφρασης του τάδε βιβλίου.
Για πείτε μου, από τί εξαρτάται κυρίως το αν ένα βιβλίο θα πουλήσει; Ευθύνεται κάποιος περισσότερο από τον συγγραφέα; Ας σκεφτούμε λίγο τί θα γινόταν αν δεν ήταν η Ayn Rand να γράψει αυτό το αριστούργημα. Θα συζητούσαμε αυτή τη στιγμή; Θεωρώ εντελώς ανήθικο κάποιοι να σφετερίζονται τον κόπο του άλλου (βλέπε βιβλιοπώληδες). Ο συγγραφέας σπαταλά χρόνο ή χρόνια για ένα βιβλίο. Είναι δυνατόν να έρχεται ένας βιβλιοπώλης και να παίρνει σχεδόν το 45% των εσόδων; Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει ποιότητα στους συγγραφείς και καλές ιστορίες. Μα ποιος θα κάτσει να αφιερώσει ένα χρόνο για ένα βιβλίο που θα του αποφέρει 2-3-4 χιλιάδες ευρώ, ενώ θα μπορούσε να κάνει μια άλλη δουλειά και να παίρνει βασικό μισθό; Έχουμε καλλιεργήσει στην Ελλάδα αριστερίστικες ιδέες όπως »δεν πρέπει να γίνεσαι συγγραφέας για τα λεφτά», »τον συγγραφέα δεν πρέπει να τον ενδιαφέρουν τα λεφτά, αλλά η τέχνη και το πνεύμα». Όλοι νομίζουν ότι ο συγγραφέας γράφει για την ψυχή της μάνας του, αγνοώντας ότι για όλα, κίνητρο είναι το κέρδος. Ως αποτέλεσμα, οι γονείς λένε στα παιδιά »βρες καμιά σοβαρή δουλειά, να μπορείς να ζήσεις και άσε τις συγγραφές» με αποτέλεσμα η Ελληνική βιβλιοθήκη να στερείται ίσως και τις καλύτερες πένες.
Θα μπορούσε κάποιος να πει »εντάξει, ο κάθε κλάδος υπερασπίζεται τα δικαιώματά του». Δεν είναι όμως έτσι. Είναι απλά μαθηματικά και όταν αποδίδονται τα του καίσαρος τω καίσαρι, έχουν όλοι κέρδος και ώφελος. Μέχρι τότε, ας αρκεστούμε στις μέτριες ιστορίες, την περιφρονημένη ελληνική λογοτεχνία και τις κλίκες που »νομίζουν» ότι απομιζούν κέρδη.
Πάντως αρνούμαι να δεχτώ ότι οι εκδότες δεν μπορούν και αυτοί να συνασπιστούν και να πιέσουν για ρυθμίσεις υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Στην τελική για το καλό των επιχειρήσεών τους θα το κάνουν και το καλό του αναγνωστικού κοινού (στο οποίο οι βιβλιοπώληδες με τόσο μένος ρίχνουν το γάντι, αφού ψάχνουν με το ματογυάλι πελάτες). Πραγματικά πιστεύω πως με τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία κάτι μπορεί να γίνει (δεν εννοώ την πώληση ηλεκτρονικών βιβλίων). Είτε ηλεκτρονικά καταστήματα που φτιάχνει ο κάθε οίκος ή καταστήματα που έχουν από διαφορους οίκους. Εγώ, για παράδειγμα, κάνω μια παραγγελία των 100 περίπου ευρώ από το perizitito.gr κάθε 1,5-2 μήνες (για πάνω από 60 ευρώ δεν σου χρεώνουν έξοδα αποστολής). Και γνωρίζω πως αυτό κάνουν και πολλοί άλλοι αναγνώστες. Αυτό είναι το μέλλον της βιομηχανίας βιβλίου. Και όχι τα ηλεκτρονικά βιβλία, καθώς οι βιβλιοφάγοι και οι περισσότεροι αναγνώστες, θέλουν να αγγίζουν, να καμαρώνουν, να μυρίζουν τα βιβλία τους. Ας γίνουν λοιπόν οι πιέσεις για να απαλλαγούμε από τη σφετερίζουσα φάρα των βιβλιοπώληδων. Φτάνει πια με τους άρπαγες και τα παράσιτα.
Α και κλείνοντας να καταθέσω πώς νομίζω ότι θα ήταν ένας δίκαιος καταμερισμός εσόδων για το βιβλίο αυτό και θα έβγαινε στα 15 αντί στα 20 ευρώ.
Συγγραφέας: 5,00
Μεταφραστής: 0,44
Επιμελητής: 0,38
Διορθωτής: 0,38
Στοιχειοθέτης: 0,32
Γραφίστας εξωφύλλου: 0,14
Χαρτέμπορος: 0,80
Τυπογράφος: 0,20
Βιβλιοδέτης: 0,40
Βιβλιοπώλης: 2,52
ΦΠΑ: 1,22
Εκδότης: 3,65
Αγαπητέ Κώστα, αν και είναι αρκετά παλιό το thread και έχουν ακουστεί σχεδόν όλες οι απόψεις, ο λόγος που με παρακίνησε να σου απαντήσω είναι οι βαριές εκφράσεις που χρησιμοποιείς για τις φάρες (αλήθεια οι αναγνώστες είμαστε κι εμείς κάποια φάρα ή όχι;).
1. με κέρδος 50% δουλεύουν οι μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων (ανάμεσά τους ίσως και πολλά από τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία απ τα οποία κι εσύ αγοράζεις). Τα ανεξάρτητα μικρά βιβλιοπωλεία δουλεύουν με κέρδος 35-40% κατά μέσο όρο και μάλιστα κάνουν 10% έκπτωση στον πελάτη κάτι που κατεβάζει σημαντικά το κέρδος τους. Έτσι λοιπόν για το συγκεκριμένο βιβλίο της Rand ένα βιβλιοπωλείο που έχει αγοράσει απ τον εκδότη με 35% κέρδος και κάνει και έκπτωση 10% στην λιανική θα βγάλει κέρδος περίπου 5 ευρώ και όχι 8.45. Μ`αυτά τα 5 ευρώ θα πρέπει να πληρώσει τα λειτουργικά του έξοδα και κυρίως ν`αγοράσει καινούρια βιβλία για να έχεις εσύ να βλέπεις τους πάγκους ξέχειλους! (δεν σου αναφέρω εφορίες, μεταφορικά κλπ)
2. προφανώς θεωρείς ότι τα βιβλιοπωλεία είναι οι κηφήνες που παρασιτούν εις βάρος των αναγνωστών… δεν έχω ακούσει ποτέ κανένας αναγνώστης να κάνει αυτοκριτική για τη δική του καταναλωτική συμπεριφορά. αυτός δεν φταίει ποτέ; όταν αγοράζεις γεμάτος περηφάνεια τον κόπο ενός συγγραφέα, μεταφραστή, δακτυλογράφου, γραφίστα, τυπογράφου κλπ κλπ για 2-3 ευρώ σε κάποιο παζάρι…εκεί εσύ τι ακριβώς κάνεις; Προσωπικά θλίβομαι να βλέπω αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στις εκδόσεις των εφημερίδων για 1-3 ευρώ. όχι γιατί δεν θέλω αυτά τα βιβλία να αποκτήσουν μεγάλο ακροατήριο, αλλά γιατί πλέον έχουμε χάσει το μέτρο. 2 ευρώ ο ντοστογιέφσκι 20 η μαντά. αυτός είναι ο καθρέφτης που θα πρέπει να κοιταχτεί και ο κάθε αναγνώστης ακόμα κι αν ο ίδιος προσωπικά δεν ανήκει στην κατηγορία που περιγράφω.
3. ελεύθερη αγορά λοιπόν παντού. κανένα πρόβλημα. οι εκδότες ξέρουν πως μπορούν να ρίξουν το κόστος: να τυπώσουν στην αλβανία, βουλγαρία, τουρκία, κίνα. να μειώσουν το προσωπικό τους, να σκοτώσουν το στοκ τους για να μειώσουν τη χασούρα τους…διάβασε όμως τον αγαπημένο σου ανταμ τι γίνεται σε μια αγορά όταν τα ποσοστά κέρδους εξανεμιστούν…η αγορά κλείνει…και ανοίγει κάποια άλλη…θα περιμένουμε να την δούμε
4. με θλίβει πάντως που τα τελευταία χρόνια έχει κηρυχτεί άτυπος πόλεμος ανάμεσα σε κάποιους αναγνώστες και στα βιβλιοπωλεία. προσωπικά έχω γνωρίσει πολλούς βιβλιοπώλες που πουλάνε ακόμα με τη λογική ‘παρε αυτό σε κίτρινο, σου πάει μούρλια και είναι σε προσφορά’, αλλά έχω γνωρίσει και βιβλιοπώλες που αγαπούν με πάθος τα βιβλία, έχουν άριστες σχέσεις με τους πελάτες τους και έχουν συνείδηση της αξίας ενός βιβλίου.
Θα ήθελα και την άποψη του εκδότη σε αυτά που θίγεις Λεωνίδα.
Τί με νοιάζει εμένα και τί τον νοιάζει τον συγγραφέα και τον εκδότη, με πόσα βιβλία θα γεμίσει ο βιβλιοπώλης το μαγαζί του και τί λειτουργικά έξοδα έχει; Παίρνει τη μερίδα του λέοντος σφετεριζόμενος τη δουλειά των άλλων, ναι ή όχι;
Με ποιο δικαίωμα απαίτησαν τον νόμο της εννιαίας τιμής;;; Όταν βαριέσαι να ελέγχεις ακόμα και τις τιμές των ανταγωνιστών σου, ώστε να μπορείς να ελίσσεσαι στην αγορά, τότε κάτι δεν πάει καλά. Έννοια σου και γνωρίζω πολύ καλά τον Άνταμ. Δεν ζήτησα από τον εκδότη να σφαγιάσει κέρδη άλλων ή να τυπώσει στην Αλβανία. Αντιθέτως είμαι υπέρ της απλόχερης αμοιβής των ικανών συνεργατών σου. Όμως κάποιοι το έχουν πάρει από την εντελώς αντίθετη πλευρά. Η σοβιετικοποίηση δεν θα αργήσει να έρθει. Ήμουν πολύ επιοικής με τους χαρακτηρισμούς μου για αυτούς που έχουν ρημάξει τη βιομηχανία βιβλίου. Θα ρημάξουν όμως και αυτοί μαζί. Και θα βοηθήσω κι εγώ σε αυτό, όσο μπορώ.
Κώστα, ο εκδότης σφετερίζεται το έργο του συγγραφέα; Ο μεταφραστής δεν βγάζει ψωμί εξαιτίας του συγγραφέα; Ο τυπογράφος; Ο αναγνώστης ο οποίος ψάχνει εναγωνίως τις προσφορές για να αγοράσει αν είναι δυνατό τζάμπα (δηλ. τι νομίζεις ότι θα πάρει ο συγγραφέας από ένα βιβλίο που αγόρασες εσύ έναντι 3 ευρώ;) σφετερίζεται κάτι;
Τα λειτουργικά έξοδα του βιβλιοπώλη, του εκδότη, του τυπογράφου, του μεταφραστή και του ίδιου του συγγραφέα τελικά καταλήγουν όλα στην τιμή του βιβλίου και μ αυτή την έννοια ενδιαφέρουν τον καταναλωτή. Ο νόμος της ενιαίας τιμής έγινε για να προστατέψει τον πλουραλισμό. Να συγκρατήσει τους μεγαλοεκδότες και τα μεγαλοβιβλιοπωλεία να χειραγωγήσουν πλήρως την αγορά (βλέπεις ο τέλειος ανταγωνισμός μόνο στα όνειρα των οικονομολόγων υπάρχει ή στις ασκήσεις των εγχειριδίων τους). Εσένα η λέξη προστασία ίσως σου δημιουργεί συνειρμούς σοβιετοποίησης και δεν έχεις άδικο. Στην Ελλάδα ευδοκίμησε μια εξαιρετικά ανούσια και στρεβλή έννοια της συντεχνίας… Χρειάζεται προσοχή όμως γιατί το βιβλίο δεν είναι σαμπουάν.
Έχω την αίσθηση ότι θες να βγάλεις απ την αλυσίδα τα βιβλιοπωλεία (τα φυσικά φαντάζομαι) και οι εκδότες να πουλάνε κατευθείαν στον αναγνώστη (δες πως αυτομάτως ο εκδότης γίνεται βιβλιοπώλης). Το internet βοηθάει σ αυτό. Να το πάω τότε λίγο παραπέρα; Και γιατί παρακαλώ να υπάρχει εκδότης που να παίρνει διάφορο; Ποια είναι η δουλειά του; Τυπογράφο και γραφίστα βρίσκει ο οποιοσδήποτε ό,τι ώρα θέλει. Τι να τον κάνουμε τον εκδότη; Να ρίξει λεφτά ίσως για να κάνει διαφήμιση και να προωθήσει το βιβλίο. Να χρησιμοποιήσει τις διασυνδέσεις του (βρώμικες ή καθαρές) με δημοσιογράφους, εφημερίδες, τηλεοράσεις, portals για να «σπρώξουν» το βιβλίο;
Να σου πω για τα κολλητιλίκια των μεγαλοεκδοτών με πολιτικούς; Ή την σχέση μεγαλοβιβλιοπωλών με πολιτικούς; Τα δάνεια που έχουν πάρει, τις κρυφές επιδοτήσεις όταν πουλούσαν στο δημόσιο μεγάλες ποσότητες βιβλίων υπερτιμολογημένων (προαγορασμένων); Να σου θυμίσω πως κυρίως το σινάφι των εκδοτών έχει την πρόσβαση σε ΜΜΕ και κατασκευάζουν best seller – σα τράπουλα που τη μοιράζουν μεταξύ τους…
Φυσικά σε καμία περίπτωση αυτά που αναφέρω δεν αφορούν την πλειοψηφία των εκδοτών αλλά μια (ισχυρή) μειοψηφία γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ εδώ και χρόνια. Και τώρα που τα χρέη τους έχουν πνίξει τι κάνουν; Τα βγάζουν πραμάτια στο παζάρι (με το πρόσχημα ότι κόπτονται για τον κόσμο που δεν έχει λεφτά) ίσα ίσα για να μαζέψουν ρευστό και να πληρώσουν τις τράπεζες και τα άλλα χρέη τους. Τώρα γιατί πουλάνε φτηνά; Πριν 2 χρόνια τι τους εμπόδιζε; Αλλά πάλι κι εδώ χρειάζεται προσοχή: δεν είναι όλοι οι εκδότες ίδιοι!!
Τέλος να σου πω πως στα λεγόμενα «φροντιστηριακα» ξενόγλωσσα βιβλία που τόσο επιβαρύνουν τον προϋλογισμό μιας οικογένειας το ποσοστό κέρδους του βιβλιοπώλη ξεκινάει από το 16%. Παρόλα αυτά η τιμή των βιβλίων αυτών είναι όντως πολύ υψηλή. Γιατί άραγε; Φταίει εδώ πάλι ο βιβλιοπώλης;
Έγραψα πολλά και δεν ξέρω αν είχες την υπομονή να φτάσεις μέχρι εδώ!
To διάβασα ολόκληρο το σχόλιό σου. Αν διάβαζες το »Ο Άτλας επαναστάτησε» θα ήσουν πολύ πιο συνειδητοποιημένος. Ίσως είσαι, απλά θέλεις να περιφρουρίσεις τα συμφέροντά σου (είσαι βιβλιοπώλης, αν δεν κάνω λάθος).
Όμως σκέψου απλά: Τί θα ήταν οι βιβλιοπώληδες χωρίς τους συγγραφείς, των οποίων τον κόπο σφετερίζονται; Σκέψου και το αντίστροφο: Τί θα είναι οι συγγραφείς χωρίς τα φυσικά βιβλιοπωλεία, ειδικά σε λίγα χρόνια; Αρκετά πιο κερδισμένοι, είναι η απάντηση.
Εγώ δεν καταλόγισα κάτι στους εκδότες. Ίσως μόνο αφέλεια. Τώρα που ο κόσμος δεν έχει λεφτά να αγοράσει, τώρα τους ήρθε να τα βγάλουν στα παζάρια. Τους βύθισαν καλά καλά οι βιβλιοπώλες στα χρέη…
Αφού έχουν κυβερνητικές διασυνδέσεις, γιατί δεν διεκδικούν τα συμφέροντά τους και κατ’ επέκταση της βιομηχανίας βιβλίου;
Θα τρίζουν τα κόκκαλα της Ayn Rand αγαπητέ, όταν βλέπει 1,50 ευρώ στον συγγραφέα και 8,45 στον βιβλιοπώλη!
Και μη μου αρχίζεις για καθαρά κέρδη, κόστη κλπ, διότι ο συγραφέας βγαίνει και πάλι πολύ πιο χαμένος.
Εύχομαι οι ληστοσυμμορήτες των βιβλιοπωλείων να συνετιστούν και να δουν ότι το συμφέρον τους δεν είναι αυτό που νομίζουν. Μην τα ρίχνετε όλα στο αναγνωστικό κοινό. Δεν είναι όλοι αμόρφωτοι, και εσείς οι κουλτουριάρηδες. Ταξιδεύω πολύ συχνά με τρένο και βλέπω ότι οι 6/10 βγάζουν από τις τσάντες τους βιβλία και διαβάζουν.
Ναι, οι μεγάλες αλυσίδες μπορεί να κατευθύνουν την αγορά, αλλά εσείς την κατεδαφίζετε. Από εκεί που νομίζετε ότι όλοι συνομοτούν για να σας ρίξουν, έχετε φτάσει στο αντίθετο άκρο και συνωμοτείται εσείς εναντίων των πάντων. Σε λίγο θα θεσπίσετε και νόμο ώστε να είναι υποχρεωτική η αγορά βιβλίου ανά εβδομάδα. Και το έχετε κάνει κατά κάποιο τρόπο. Ο ΟΓΑ παρέχει κάθε χρόνο από ένα βιβλίο στους ασφαλισμένους του. Να τα τα μπικικίνια και από κει. Για να δούμε τί θα γίνει φέτος… Έχουν μετατρέψει τη διαδικασία σε κλήρωση και για να δούμε αν θα πάρουν τα λεφτά οι βιβλιοπώληδες. Αυτά έχουν οι σχέσεις με τους κυβερνητικούς και τον κρατισμό. Δεν ξέρεις από πού θα σου τη φέρουν, όταν γίνεσαι σύμμαχός τους. Ρώτα τους φίλους σας τους φαρμακοποιούς…
Μάλλον έχεις επηρεαστεί πολύ από τις ιδέες της Rand Κώστα. Επιμένεις να μιλάς για σφετερισμό ενώ ζεις σε καπιταλιστική κοινωνία; Με συγχωρείς αλλά ή είσαι αφελής ή δεν έχεις καταλάβει ότι αυτή είναι η φύση του καπιταλισμού.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα από που κι ως που η Rand είναι η επιτομή της φιλοσοφικής σκέψης και από πότε και γιατί οι ιδέες της θα πρέπει να γίνουν το εγχειρίδιο της ζωής μας;
Για να μην το πάμε λοιπόν στο φιλοσοφικό, ούτε στο προσωπικό (π.χ. τι έχω διαβάσει και τι συμφέροντα εξυπηρετώ) εσύ επιμένεις να λες ότι ο βιβλιοπώλης βγάζει 8.45 κέρδος όταν σου εξήγησα ότι αυτό ισχύει μόνο για τα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Επίσης όπως σου είπα στα φροντιστηριακά ξενόγλωσσα ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ο νόμος ενιαίας τιμής κι όμως εκεί οι τιμές είναι απαράδεκτα υψηλές…
Επειδή δείχνεις να μην του δίνεις την πρέπουσα σημασία στο ξαναλέω εμφατικά: την λιανική τιμή του βιβλίου ΔΕΝ την καθορίζει ο βιβλιοπώλης ΑΛΛΑ ο εκδότης. Επίσης και το ποσοστό κέρδους του βιβλιοπώλη το κανονίζει πάλι ο εκδότης ο οποίος ανάλογα τι τον συμφέρει ή όχι δίνει 50% στα μεγάλα βιβλιοπωλεία και 35% στα μικρά. Μπορείς καθόλου να σκεφτείς γιατί οι εκδότες (που αυτοί έχουν το προϊόν στα χέρια τους) δίνουν αυτά τα ποσοστά;
Σε κάθε περίπτωση Κώστα, κάποιος πρέπει να πουλήσει το βιβλίο. Κι αυτός που θα το πουλήσει, είτε ηλεκτρονικά είτε φυσικά είτε μεταφυσικά θα είναι βιβλιοπώλης (ακόμα κι αν είναι ο ίδιος ο συγγραφέας).
Τα υπόλοιπα περί κουλτουριάδηδων και ληστοσυμμοριτών: εύκολα λόγια που δείχνουν μάλλον εμπάθεια παρά αγανάκτηση. Γιατί δεν βλέπω και πολλούς αγανακτισμένους με τα τεράστια ποσοστά κέρδους (ξεπερνούν το 100%) που έχουν τα ρουχάδικα ή τα παπουτσάδικα ή τα ποτάδικα…Εκεί δεν σε ενοχλεί ο σφετερισμός που τόσα συχνά και αφελώς κατά τη γνώμη μου επικαλείσαι;
Λεωνίδα, όποιος νομίζει ότι θα βγάλει κέρδος με τέτοιους τρόπους, σύντομα κλείνει, με την πρώτη κρίση, όπως τα ρουχάδικα, τα παππουτσάδικα, τα βιβλιοπωλεία (και πού είσαι ακόμα). Πουλάνε 10-20 κομμάτια με τρελό κέρδος και νομίζουν ότι έπιασαν την καλή ή τον τράγο από τα γένια. Αυτό γίνεται και με τα φροντηστηριακά ξενόγλωσσα βιβλία που αναφέρεις, αγαπητέ. Πιάνουν κονέ τους καθηγητές για να προτείνουν το τάδε βιβλίο από το βιβλιοπωλείο τους. Και εκεί εξασφαλισμένα τα έχουν τα λεφτουδάκια τους. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος θελήσει να το πουλήσει πάμφθηνο, και παρ’ όλο που δεν ισχύει ο νόμος γι’ αυτά, φαντάζομαι πέφτουν τηλέφωνα από συλλόγους, συνδικάτα και ενώσεις και τον απειλούνε ή του φωνάζουν για »αντιαπάνθρωπο ανταγωνισμό».
Αν ισχύει αυτό που λες για τον καθορισμό των τιμών, τότε δεν βλέπω κανένα λόγο γιατί ο κύριος Μεγαπάνος να δώσει 8,45 ευρώ για το βιβλίο στους βιβλιοπώληδες. Θα πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος για να κάνει κάτι τετοιο. Και γιατί να μην κρατήσει το 8,45 για εκείνον και να δώσει το δικό του ποσό, που είναι μικρότερο, στους βιβλιοπώληδες;
Εξακολουθείς να μένεσαι πάντως κατά των μεγάλων καταστημάτων. Εγώ πάντως και σε μικρά και σε μεγάλα, 20 ευρώ το είδα το βιβλίο. Κι αν το κέρδος τους δεν είναι το ίδιο με τα μικρά, ας κινηθούν και οι μικροπωλητές αναλόγως πώς τους συμφέρει και δεν εννοώ τους συνασπισμούς και τα σωματεία. Απ’ ότι κατάλαβα εσάς δεν σας απασχολεί το κέρδος σας, αλλά να μην βγάζει κανείς άλλος περισσότερα από τους υπόλοιπους. Ακόμα και με χρυσά κουτάλια να τρέφεστε, θα στραφείτε εναντίον του πλουσιότερου. Που σε τελική ανάλυση, μπορεί να είχε και κάποιες ικανότητες περισσότερο για να είναι πιο πλούσιος. Μην τα αποδίδετε όλα στις γνωρημίες και τις συνομωσίες. Δεν είναι όλοι σαν τους συνδικαλιστές.
Και τέλος, το ότι ζούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, είναι άποψη δική σου. Επίτρεψέ μου να έχω διαφορετική. Όπως και για το ότι καπιταλισμός σημαίνει σφετερισμός. Να σου υπενθυμίσω πως σοσιαλιστές με τα δανεικά των διεθνών αγορών, όλοι μπορούμε να γίνουμε.
Κώστα, έχω την αίσθηση ότι μιλάμε έχοντας στο μυαλό του ο καθένας ένα διαφορετικό πρότυπο για το τι κάνει ο βιβλιοπώλης.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως μαζί σου για τις πρακτικές που αρκετοί βιβλιοπώλες ακολουθούν (αυτά που αναφέρεις με τους δασκάλους, καθηγητές, φροντιστήρια ξένων γλωσσών κλπ είναι απολύτως σωστά, όπως και αυτά για τα διαφόρων ειδών κουπόνια ΟΓΑ κ.α. και επειδή ξέρω τον χώρο θα μπορούσα να σου αναφέρω κι εγώ περισσότερα παραδείγματα και δυστυχώς χειρότερα ακόμα) όπως επίσης για τον εντελώς «λαϊκίστικο» τρόπο συνδικαλισμού, ένα κακέκτυπο χειρίστου είδους βλαχοσυντεχνιασμού.
Με εξοργίζουν ίσως περισσότερο από εσένα όλα αυτά.
Μα εγώ έχω στο μυαλό μου τον βιβλιοπώλη που αγαπάει με πάθος την δουλειά του (και η δουλειά του είναι τα βιβλία), που διαβάζει βιβλία, που ενημερώνεται, που θεωρεί το μαγαζί του ένα κύτταρο πολιτισμού, ένα σημείο συνάντησης ανθρώπων…σαν μια ιδιαίτερη επιχείρηση που συνεισφέρει στον κοινωνικό πλούτο (όχι την οικονομική αλλά την πνευματική κυρίως)… και που – ίσως να μην μπορείς να το πιστέψεις – η κύρια του επιδίωξη είναι να μπορεί να συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά, όχι γιατί θα γίνει πλούσιος απ αυτό, αλλά κυρίως γιατί την αγαπάει.
Σε διαβεβαιώνω πως όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο υπάρχουν ακόμα και τώρα βιβλιοπώλες που θα εύχονταν να μπορούσαν να δώσουν δωρεάν τα βιβλία που αγαπούν στους πελάτες τους (κάτι που προφανώς δεν μπορούν να κάνουν γιατί για να συνεχίσουν να υπάρχουν θα πρέπει να πληρώσουν και το νοίκι και να μπορέσουν να πάνε κι ίδιοι στο σουπερ μαρκετ)
Όποιος έχει γνωρίσει την πρώτη εκδοχή του βιβλιοπώλη, συμφωνώ πως δεν μπορεί να είναι παρά εξοργισμένος. Αλλά τι να κάνουμε που υπάρχει και η άλλη εκδοχή;
Ο Μεγαπάνος και ο κάθε εκδότης λοιπόν θα δώσει το συγκεκριμένο ποσοστό γιατί απλά δεν έχει άλλο τρόπο να μπορέσει να διαθέσει το βιβλίο του (όχι άλλον τουλάχιστον μέχρι τώρα). Κι επειδή για να υπάρχει σημείο πώλησης (δηλ. βιβλιοπωλείο) όπως καλά γνωρίζεις θα πρέπει να πληρώσεις και τα νοίκια και το ΤΕΒΕ και όλα τα λοιπά και με δεδομένο ότι οι Έλληνες και λίγοι είναι και δεν φημίζονται για την φιλαναγνωσία τους, οι τζίροι γενικά είναι αρκετά χαμηλοί. Χαμηλός τζίρος + μεγάλα έξοδα = ποσοστό κέρδους ικανό να σου εξασφαλίσει βιωσιμότητα. Π.χ. ένας βιβλιοπώλης που αγοράζει με 35% και κάνει και 10% έκπτωση στον πελάτη θα πρέπει να αυξήσει τον τζίρο του κατά 40% για να έχει το ίδιο κέρδος με αυτό που θα είχε αν δεν έκανε την έκπτωση του 10%. Καταλαβαίνεις ότι στην Ελλάδα τέτοια αύξηση τζίρου μόνο στα βαθιά σου όνειρα μπορείς να πετύχεις. Επίσης σε διαβεβαιώ πως αν είχα καθημερινό τζίρο 1000 ευρώ, ιδιόκτητο κατάστημα, κανέναν υπάλληλο κλπ πολύ ευχαρίστως να δούλευα με ποσοστό κέρδους 1% και λιγότερο ακόμα…
Τουλάχιστον η συζήτησή μας μέχρι τώρα, ελπίζω να ήταν χρήσιμη και για τους δυο και για όσους τυχόν κάποια στιγμή τη διαβάσουν, αλλά, αν θες λάβε υπόψη σου στον τρόπο που αντιμετωπίζεις το θέμα και την ύπαρξη του βιβλιοπώλη που ίσως δεν σου έχει τύχει να γνωρίσεις ακόμα αλλά που υπάρχει σίγουρα και που αγωνιά καθημερινά, όχι στο πως θα ξεγελάσει τον πελάτη ή το κράτος αλλά στο πως θα επιλέξει τα βιβλία που θα προβάλει, πως θα ενημερώσει και θα βοηθήσει τον αναγνώστη…
Να ξεκινήσω απ’ αυτό :
«…Χαμηλός τζίρος + μεγάλα έξοδα = ποσοστό κέρδους ικανό να σου εξασφαλίσει βιωσιμότητα…».
Και ποιος είπε ότι θα έπρεπε να μπορεί να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα απ’ αυτό και μόνο; Αν εγώ ήθελα να εξασφαλίσω βιωσιμότητα πουλώντας σπόρια, θα έπρεπε γι ‘αυτό να έχω και απαιτήσεις να το επιτύχω. Θα ήμουν απλώς ανόητος. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι η συζήτηση για την ενδεχομένως υψηλή τιμή των βιβλίων κακώς συνδέεται με το κόστος. Η τιμή συνδέεται μόνο με την διάθεση και την δυνατότητα των ανθρώπων να δαπανήσουν ένα ορισμένο ποσό για αγορά βιβλίου. Απ’ αυτό και μόνο νομίζω ότι σε περιόδους οικονομικής στενότητας, όπως η σημερινή, η τιμή των βιβλίων αλλά και των άλλων αγαθών θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά χαμηλή και να μειώνεται συνέχεια. Εκτός κι αν κάποιος έχει εξασφαλισμένη πελατεία «εχόντων» και δεν τον πειράζει να πουλάει μόνο σ’ αυτούς. Αν όμως το κόστος παραγωγής του βιβλίου είναι υψηλό, όπως αφήνεται να εννοηθεί, τότε η λύση ίσως δεν είναι η αύξηση της τιμής, αλλά το να σταματήσει κανείς να κάνει αυτή τη δουλειά. Αν το κόστος παραγωγής ενός προϊόντος είναι 10 € και δεν μπορείς να το πουλάς πάνω από 9 €, γιατί τόσο δίνει ο κόσμος για το συγκεκριμένο προϊόν, τότε έχει νόημα να συνεχίζεις; Τα παρατάς και αλλάζεις κλάδο και επάγγελμα.
Αν λοιπόν θέλει να μιλήσει κάποιος για βιωσιμότητα σε σχέση με τον κλα΄δο της πώλησης βιβλίων, ίσως η απάντηση να είναι, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, ότι θα πρέπει τα βιβλία να πωλούνται από άτομα ή επιχειρήσεις , που έχουν συγχρόνως καί άλλες δραστηριότητες, ώστε το σύνολο της δραστηριότητάς τους να είναι βιώσιμο.
Ο αναγνώστης του οποίου το σχόλιο ξεκίνησε αυτή την κουβέντα, πριν από ένα χρόνο περίπου.
Σωστά! κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σου εξασφαλίσει βιωσιμότητα επειδή σου αρέσει να κάνεις μια δουλειά.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μ ένα μαγικό τρόπο η τιμή του βιβλίου πέφτει πολύ και ότι η μέγιστη τιμή για τα βιβλία δεν ξεπερνάει τα 5 ευρώ. Με δεδομένο ότι ένα συνηθισμένο τιραζ είναι 1000 (άντε βάλε 2000) αντίτυπα (μιλάμε για Ελλάδα πάντα) ο συνολικός τζίρος θα είναι 5000 έως 10000 ευρώ και θα επιτευχθεί σε ακαθόριστο χρονικό διάστημα (αν βέβαια επιτευχθεί και ποτέ – συνήθως άντε να πουλήσει 500-800 αντίτυπα). Πως να μοιραστούν αυτά ανάμεσα σε συγγραφέα, εκδότη, τυπογράφο, επιμελητή, γραφίστα (ας υποθέσουμε ότι η διακίνηση έγινε μέσω ιντερνετ και δεν υπάρχει βιβλιοπώλης στη μέση να επιβαρύνει την τιμή);
Επομένως κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την έκδοση και διακίνηση βιβλίων που δεν είναι «πιασάρικα». Εδώ λοιπόν μπαίνει η διάσταση που έχει το βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό. Τι θα αποφασίσει να κάνει μια κοινωνία; Θα δώσει τη δυνατότητα στον άσημο συγγραφέα να δει το βιβλίο του τυπωμένο ή όχι; Θέλει πλουραλισμό στις απόψεις, στις ιστορίες, στις μεταφράσεις, στην τέχνη… ή όχι;
Με άλλα λόγια θα «πληρώσει» για να έχει αυτόν τον πλουραλισμό ή επειδή δεν έχει να «πληρώσει» θα αγοράσει το φτηνό βιβλίο που πουλάει σαν τρελό;
Τις απαντήσεις θα τις δώσει το μέλλον…
Βλέπεις, Λεωνίδα, πού υστερεί η άποψή σου σχετικά με την αγορά; Αν ποτέ η ανώτερη τιμή βιβλίου ήταν 5 ευρώ (βέβαια το παράκανες, δεν είπαμε κι έτσι), οι βιβλιοπώληδες θα πουλούσαν σαν τρελοί! Ποτέ το τιράζ δεν θα ήταν 1000-2000 αντίτυπα, αλλά πολύ παραπάνω. Βλέπεις ότι υποσυνείδητα έχεις υποτιμήσει τους ανθρώπους ως λαϊκάντζες..; Θεωρείς ότι η ζήτηση θα ήταν ίδια. Ενώ όχι μόνο θα ζούσαν άνετα οι συντελεστές παραγωγής, αλλά θα κολυμπούσαν και στο χρήμα. Στο ξαναλέω πως ό,τι δίνεις παίρνεις, στην αγορά. Δεν έχουν βαλθεί όλοι να καταστρέψουν τους βιβλιοπώληδες.
Αυτό που μου είπες ότι »Ο Μεγαπάνος και ο κάθε εκδότης λοιπόν θα δώσει το συγκεκριμένο ποσοστό γιατί απλά δεν έχει άλλο τρόπο να μπορέσει να διαθέσει το βιβλίο του» δεν το καταλαβαίνω και δεν το δέχομαι. Δεν θα το πάρουν δηλαδή οι βιβλιοπώλες, εάν τους ορίσει μικρότερο ποσοστό;
Σχετικά με το ερώτημά σου, όταν ένας λαός δεν έχει να φάει (για οποιοδήποτε λόγο), δεν θα κοιτάξει να διατηρήσει το μαγαζάκι του καθενός ανοιχτό. Μη νομίζεις πως αν η κοινωνία βουλιάξει, θα μερυμνήσει κανείς για το μαγαζί σου. Από εκεί και μετά, επικρατούν οι νόμοι της ζούγκλας. Θα τους ρωτάνε »τί είναι συγγραφέας;» και δεν θα νοιάζονται καν που δεν ξέρουν τί είναι.
Μακάρι να ήταν όλοι οι βιβλιοπώλες έτσι όπως τους φαντάζεσαι εσύ. Κι εγώ έτσι θα ήμουν εάν έκανα αυτή τη δουλειά. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως αν κάποιος νιώθει έτσι, δεν κάνει λάθος και καταστρεπτικούς χειρισμούς. Δεν στηλιτεύω μόνο την κακή συμπεριφορά των βιβλιοπολών, αλλά και την κακή τακτική τους.
Κώστα αν δεις τις έρευνες αναγνωστικής συμπεριφοράς (π.χ. στο ekebi.gr) θα δεις ότι ο παράγοντας «τιμή» είναι μεν σημαντικός αλλά δεν είναι αυτός που κυρίως καθορίζει τι και πόσο διαβάζουν οι αναγνώστες.
Με άλλα λόγια η μέχρι τώρα εμπειρία από τις χώρες που δεν ισχύει η ενιαία τιμή βιβλίου (π.χ. στην Αγγλία) δείχνει ότι οι τιμές πέφτουν, οι τίτλοι που πωλούνται αυξάνονται και ο συνολικός τζίρος στην αγορά βιβλίου πέφτει (φυσικά κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο τζίρος πέφτει έτσι κι αλλιώς ακόμα και στις χώρες που υπάρχει η ενιαία τιμή βιβλίου)
Μια πρόχειρη ανάγνωση των δεδομένων αυτών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο καταναλωτής γενικά οφελείται, αφού μπορεί με το ίδιο (ή και μικρότερο) ποσό χρημάτων να αγοράσει περισσότερα βιβλία.
Αν το βιβλίο ήταν ένα προϊόν σαν το σαμπουάν ας πούμε δεν θα κάναμε πια συζήτηση. Προφανώς θα προτιμούσαμε τα φτηνότερα (και ίδιας ποιότητας;!) προϊόντα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Είναι όμως το βιβλίο ίδιο με ένα σαμπουάν;
Για μένα αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Όχι από τους βιβλιοπώλες ή τους εκδότες, αλλά κυρίως από τους αναγνώστες…
Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι ο αναγνώστης δεν θα αγοράσει εύκολα βιβλίο που να μην το έχει ακούσει κάπου, ακόμα κι αν κάνει 1 ευρώ (ακόμα κι αν είναι αριστούργημα). Επομένως πιστεύω (και λόγω εμπειρίας αλλά και λόγω των ερευνών που έχω διαβάσει) ότι η μείωση των τιμών δεν θα φέρει την αύξηση του τζίρου που νομίζεις ότι θα φέρει. (φυσικά κάτι τέτοιο αφήνει παγερά αδιάφορο έναν καταναλωτή βιβλίων που τον ενδιαφέρει να μπορεί ν αγοράζει φτηνά – και η αναρώτησή μου είναι: αυτό είναι το μόνο που θα πρέπει να τον απασχολεί;)
Δες για παράδειγμα ότι τώρα μπορεί κάποιος ν αγοράσει το «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι (σε αμφιβόλου ποιότητας μετάφραση βέβαια) για 2-3 ευρώ, από τις εκδόσεις των εφημερίδων αλλά το καινούριο βιβλίο της Μαντά θα το πάρει για 17-20 ευρώ. Ποιός διαβάζεται όμως περισσότερο; Προφανώς η Μαντά! Γιατί ο εκδότης δεν το τιμολογεί χαμηλότερα αφού ξέρει εκ των προτέρων ότι θα κάνει σουξέ;
Είναι δύσκολο το θέμα που συζητάμε και κατά την γνώμη μου αυτό πρέπει να το αναγνωρίσει κάθε καλοπροαίρετος συνομιλητής που γνωρίζει την αγορά βιβλίου. Με εξοργίζουν οι απαράδεκτες συμπεριφορές κάποιων εκδοτών και βιβλιοπωλών που ακόμα δεν λένε να καταλάβουν πως αυτά που κάνουν είναι εις βάρος της ίδιας τους της ύπαρξης. Με εξοργίζουν όμως εξίσου και τα εύκολα αναθέματα κατά των εκδοτών και των βιβλιοπωλών συλλήβδην.
Και μια πιο προσωπική κατάθεση (την οποία αναφέρω για να δείξω και την άλλη όψη του φεγγαριού και που καταλαβαίνω ότι δεν ενδιαφέρει και πολλούς): Έχω μεγαλώσει μέσα σε βιβλιοπωλείο της επαρχίας (οι γονείς μου ήταν βιβλιοπώλες). Έχω σπουδάσει στο Πολυτεχνείο και μετά από χρόνια που εργάστηκα ως μηχανικός έχω γυρίσει στον χώρο που λάτρευα από μικρός: ανάμεσα στα ράφια του βιβλιοπωλείου. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι οι συνάδελφοί μου είναι αυτό που πρέπει να είναι (αντιθέτως), ούτε περιμένω να με υποστηρίξει κάποιος επειδή κάνω αυτό που μου αρέσει (κάνω αυτό που μου αρέσει όσο αυτό μπορεί να έχει λόγο να υπάρχει). Σου μιλάω ειλικρινά πρίν και πάνω απ όλα θεωρώ τον εαυτό μου αναγνώστη: σε βαθμό που -ακόμα και τώρα – ντρέπομαι να πληρωθώ για τα βιβλία που πουλάω. Όμως αφού το βιβλιοπωλείο παίρνει όλο τον χρόνο και την ενέργειά μου θα πρέπει να προσπαθήσω να ζήσω απ αυτό. Δεν κάνω αυτή την δουλειά επειδή δεν έχω κάτι άλλο να κάνω, αλλά επειδή αγαπώ τα βιβλία. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου εξαίρεση: έχω γνωρίσει αρκετούς βιβλιοπώλες που είναι περισσότερο «μελό» απ ότι είμαι εγώ. Αναρωτιέμαι λοιπόν: τέτοιοι άνθρωποι χρειάζονται σήμερα; ή οι αδυσώπητοι νόμοι της αγοράς θα τους ξεράσουν;
H αγορά δεν είναι αδυσώπητη. Άμα δεν την »ενοχλείς» με διάφορα νομοσχέδια, δεν σε ενοχλεί ούτε εκείνη και όλα δουλεύουν ρολόι.
Αφού λοιπόν υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα Λεωνίδα, που αγαπάνε αυτό που κάνουν, γιατί δεν συνασπίζεστε και εσείς, για να καταπολεμήσετε τα αρπακτικά και αυτά που σας ενοχλούν; Αν μείνετε μια ζωή στον αφορισμό των καταναλωτών, δεν νομίζω ότι θα βγει κάποιο αποτέλεσμα. Η ζήτηση δεν αυξάνεται με τα παρακάλια, αλλά με το δέλεαρ. Οι αναγνώστες είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που χρησιμοποιούν οι συνδικα-ληστές σας για να δικαιολογήσουν τα αίσχη τους. Εάν δεν έχεις διαβάσει το »O Άτλας επαναστάτησε» διάβασέ το σε παρακαλώ, θα δεις πώς, σύμφωνα με την ανάλυση της Ayn Rand, κλείνουν οι επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη, ακριβώς επειδή θέλουν να απαξιώσουν τους κανόνες της αγοράς και να βάλουν χειροπέδες στους πραγματικά ικανούς ανθρώπους, ένας εκ των οποίων, από ό,τι κατάλαβα είσαι και εσύ.
Και επειδή είσαι σκεπτόμενο άτομο θέλω να σε ρωτήσω: Είναι σωστό, αλλά και συμφέρουσα τακτική να παίρνει ο βιβλιοπώλης μεγαλύτερο ποσοστό από τον συγγραφέα, από την πώληση του βιβλίου του;
Λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να διαβάσω όλο το σχολιασμό, οπότε ζητώ την κατανόησή σας στην περίπτωση που επαναλάβω ήδη τεθέντα ερωτήματα. Στο προκείμενο.
Κύριε Μεγαπάνο, έτσι όπως διατυπώνετε τα γραφόμενά σας είναι σαν να εννοείται πως επί κάθε πωληθέντος τεμαχίου κάνει να λαμβάνουν ποσοστό όλοι εκείνοι που παραθέτετε. Σοβαρά; Και ο επιμελητής; κι ο διορθωτής; και ο στοιχειοθέτης; κι ο γραφίστας; και ο χαρτέμπορος; κι ο τυπογράφος; κι ο βιβλιοδέτης; Εγώ νόμιζα ότι πως οι επτά αυτοί επαγγελματίες μισθώνονται, πληρώνονται και εκεί τελειώνει η συμμετοχή τους, όχι ότι δικαιούνται ποσοστό επί των πωλήσεων – τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται από τη διατύπωσή σας. Αν ισχύει αυτό που λέω, τότε ακόμα και αν η πληρωμή τους αγγίζει τα 10.000 (πχ) ευρώ για ένα τιράζ των 3.000 τεμαχίων των 20 ευρώ έκαστο, τότε οι υπόλοιποι τέσσερις επαγγελματίες κάνει να λαμβάνουν 50.000 ευρώ από πνευματικά δικαιώματα ή/και πωλήσεις. ΟΚ, αφαιρώ τον ΦΠΑ που ισούται με 1,22*3000, άρα 3.660 ευρώ. Αρά οι τέσσερις επαγγελματίες (εκδότης, βιβλιοπώλης, μεταφραστή και συγγραφέας) κάνει να μοιράζονται 46.340. το στρογγυλεύω στα 45.000, είμαστ’ εντάξει; Όλο αυτό μόνο για ένα τιράζ 3.000 αντιτύπων. Στην (διόλου σπάνια – έως τώρα) περίπτωση της πώλησης 10.000 τεμαχίων από το συγκεκριμένο (πχ) βιβλίο, τα έσοδα τριπλασιάζονται, σωστά; Αυτό δε λένε τα μαθηματικά και η κοινή λογική; Παρ’ όλ’ αυτά οι εφτά επαγγελματίες που λέγαμε έχουν ήδη πληρωθεί το στάνταρ ποσό τους άρα όλα τα υπόλοιπα μοιράζονται στους άλλους τέσσερις επαγγελματίες, σωστά; ΟΚ, τριπλασιάζω και το κόστος του χαρτεμπόρου, του τυπογράφου και του βιβλιοδέτη, δηλαδή 1,40 ευρώ x 10.000 αντίτυπα= 14.000. Τα έσοδα 10.000 πωληθέντων αντιτύπων του συγκεκριμένου τίτλου των 20 ευρώ μας κάνουν 200.000 ευρώ, σωστά; Ωραία, αφαιρώ αμέσως τις παραπάνω 15.000 (στρογγυλεύω) και αφαιρώ και το τριπλασιασμένο ΦΠΑ, δηλαδή άλλα (θα στρογγυλέψω πάλι στα) 15.000 (αν και είναι 12.200) και αφαιρώ και τον συνήθως στάνταρ μισθό του επιμελητή, του διορθωτή, του στοιχειοθέτη και του γραφίστα. Θα τον διπλασιάσω κι από 10.000 θα τον κάνω 20.000 κι ας είναι κάπως παράλογο νούμερο, έστω. Αφαιρώ δηλαδή από τα 200.000 ευρώ 15 και 15 και 20 χιλιάρικα, τουτέστιν 50, άρα μας μένουνε πόσα; 150.000 ευρώ για να μοιραστούν τέσσερις επαγγελματίες: ο εκδότης, ο βιβλιοπώλης, ο συγγραφέας κι ο μεταφραστής, μέσω ποσοστών και πωλήσεων. Δηλαδή τέσσερις επαγγελματίες κάνει με κάποιο τρόπο να μοιράζονται κοντά στα 150.000 ευρώ, σωστά; Ωραία. Επειδή κανένας εκδότης και βιβλιοπώλης δεν ασχολούνται με μόνο ένα βιβλίο το χρόνο, (εν αντιθέσει με το συγγραφέα και το μεταφραστή ενδεχομένως), πάει να πει ότι τουλάχιστον οι δύο πρώτοι επαγγελματίες πολλαπλασιάζουν τα έσοδά τους σε βαθμό που μόνο εκείνοι γνωρίζουνε, σωστά;
Πέραν τούτου να σας θυμίσω ότι δεν προσθέσατε στη λίστα σας ούτε το ποσοστό που κάνει να παίρνει ο διανομέας (εφόσον δεν ανήκει στον εκδοτικό οίκο), ούτε τη διαφήμιση, ούτε κάποια άλλα έξοδα. Αλλά κι αυτά να προσετίθεντο, επαναλαμβάνω, εδώ μιλάμε για έσοδα πολλών μηδενικών; Σωστά; Νομίζω σωστά.
Από τα γραφόμενά σας, επίσης, γίνεται ξεκάθαρο ότι εκείνος που παίρνει τα περισσότερα είναι ο βιβλιοπώλης, σωστά; Σαν να λέμε ότι όλοι και όλα δουλεύουν για το βιβλιοπώλη, ο οποίος κάνει να παίρνει σχεδόν πάνω από δυόμιση φορές παραπάνω κέρδη από τον εκδότη, σωστά; Σαν να λέμε ότι ο εκδότης κι ο συγγραφέας, δηλαδή οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην παραγωγή ενός βιβλίου, βγάζουν τουλάχιστον δυόμιση φορές λιγότερα απ’ ότι ο βιβλιοπώλης; Βγάζω το συγγραφέα απ’ έξω: Δηλαδή ο επιχειρηματίας-εκδότης που επωμίζεται και επιμελείται όλη την παραγωγή/διανομή και προώθηση του τίτλου/τεμαχίου έως και εκείνο να φτάσει στον επιχειρηματία-βιβλιοπώλη-διαθέτη λιανικής, δουλεύει για τον τελευταίο, σωστά; Θέτω απλώς (και απλά) ερωτήματα. Θα ήταν παραπάνω από ευπρόσδεκτη μια απάντησή εσάς ή κάποιου ομότεχνού σας.
Μια τέτοια υπόθεση όμως φαίνεται παράλογη εάν σκεφτεί κανείς ότι συνήθως κλείνουνε τα βιβλιοπωλεία και όχι οι εκδοτικοί οίκοι, και δε μιλάω καν για τα τέσσερα τελευταία χρόνια, μιλάω πχ για τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες. Επίσης δεν μας ξεκαθαρίσατε αν είναι τόσο μεγάλα τα κέρδη του κάθε βιβλιοπώλη ή αν εξαρτώνται από το μέγεθος της επιχείρησής του και διάφορους άλλους παράγοντες. Ομοίως, δεν μας ξεκαθαρίσατε αν τα κέρδη του εκδότη είναι συνήθως τόσα όσα επί παραδείγματι παραθέσατε ή αν και εκείνα εξαρτώνται και αυτά από το μέγεθος της επιχείρησής του, το είδος του εκάστοτε βιβλίου, το αν είναι ξενόγλωσσο ή όχι, αν είναι ελεύθερο πνευματικών δικαιωμάτων (πχ πρωτοεκδοθέν πριν το 1932 ή αγνώστου δημιουργού κλπ) και ένα σωρό άλλους παράγοντες. Εκείνο που απλώς παραδειγματολογήσατε ήταν το κόστος ενός συγκεκριμένου βιβλίου, εις γνώσιν σας ότι το κόστος παραγωγής πάντοτε διαφοροποιείται ποικιλοτρόπως και για πολλούς και διάφορους λόγους. Θα μπορούσατε λοιπόν να γίνετε πιο συγκεκριμένος και σίγουρα πιο αναλυτικός.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που ως εκδότης προσπαθείτε είναι να μας επεξηγήσετε είναι το κόστος παραγωγής και διάθεσης ενός βιβλίου. Αυτό από μόνο του σας τιμά και ως άνθρωπο και ως επαγγελματία. Θα σας τιμούσε όμως περισσότερο εάν ήσασταν πιο ξεκάθαρος και επεξηγηματικός, διότι τέτοια ζητήματα δεν απαντώνται με ένα απλό παράδειγμα. Ο μέσος αναγνώστης/βιβλιόφιλος γνωρίζει ελάχιστα για το (να με συμπαθάτε αλλά: σκιώδες) εκδοτικό σύστημα, και δε μιλάω καν για τα ΜΜΕ και τις φυλλάδες, αλλά για το χώρο του βιβλίου όπως τον γνωρίζουμε/φανταζόμαστε από τα βιβλιοπωλεία. Ο μέσος αναγνώστης δεν γνωρίζει για το περιεχόμενο των εκδοτικών συμβολαίων, για τις τυπογραφικές ρήτρες και κόστη, για τις εκτυπωτικές λεπτομέρειες και ψευτοϊλουστρασιόν τεχνικές που κάποιες φορές χρησιμοποιούνται, για τις τεχνικές μάρκετινγκ και διαφήμισης, για τις λίστες του διανομέα, για το στήσιμο ενός ελκυστικού βιβλιοπωλείου και για τα ράφια και τις προθήκες, για τις οποιεσδήποτε επιδοτήσεις ή χορηγίες, δεν γνωρίζει για τις ανακυκλώσεις/repackaging κλπ κυκλοφορίες, δεν γνωρίζει για την ίδια τη ζωή και τις απολαβές του συγγραφέα, ούτε για το από πόσο αντίτυπα και πάνω κάνει να λαμβάνει κέρδη: δεν γνωρίζει τίποτ’ απ’ όλ’ αυτά.
Από ένα σημείο και μετά αυτό ετούτο είναι από επαγγελματικώς ορθό έως και ευπρόσδεκτο, διότι αν ο αναγνώστης τα ήξερε όλ’ αυτά δεν θα ξαναγόραζε βιβλίο στα 15 και 20 ευρώ, ακόμα κι αν επρόκειτο για πραγματικά σοβαρή παραγωγή. Αν τα ήξερε όλ’ αυτά ίσως να γινόταν και εκδότης. Όχι: ο απλός αναγνώστης θέλει απλώς να γνωρίζει τί πληρώνει και γιατί πληρώνει τόσα. Όπως ο ακροατής καλό θα ήτανε να γνωρίζει γιατί πληρώνει το CD 15 και 20 ευρώ τη στιγμή που το όλο κόστος παραγωγής, διάθεσής και προώθησής του δεν υπερβαίνει τα (μέγιστο) 5 ευρώ ανά τεμάχιο εκ των οποίων μόλις τα (μέγιστο) 2 θα πάνε στους δημιουργούς και άλλα (μέγιστο) 2 σε όλους τους υπόλοιπους συντελεστές (μουσικούς, στούντιο, παραγωγός κλπ κλπ). Μιλάμε βέβαια για έναν συντηρητικό αριθμό των 2.000 αντιτύπων. Η δισκογραφική και η εκδοτική βιομηχανία έχουν τόσα κοινά όσα σχεδόν έχει ο σιαμαίος με τον εαυτό του: Το μόνο που αλλάζει είναι η κατεύθυνση των κεφαλιών: το πρώτο στη μουσική, το άλλο στη γραφή. Κατά τα άλλα, και όσον αφορά καθαρά στο κομμάτι της παραγωγής τίτλων, τα πράγματα είναι πανομοιότυπα.
Δεν θα σας κουράσω άλλο ούτε εσάς ούτε τους υπόλοιπους παρόντες στη συζήτηση. Θα προσδοκούσα ειλικρινά έναν γόνιμο διάλογό μας επάνω στα όσα έθεσα. Για χάρη του αναγνώστη και μόνο, για χάρη του βιβλίου, του θείου αυτού δώρου που καθένας έχει δικαίωμα να απολαμβάνει δίχως να δώσει μισό μεροκάματο επειδή έτσι τυποποιήθηκαν οι τιμές και η συνολική εμπορική του εκμετάλλευση.
Με εκτίμηση,
Άρης Μανουράς
Αγαπητέ Κε Μανουρά, δεν έχετε χρόνο να διαβάσετε όλα τα σχόλια, έχετε όμως άπλετο χρόνο να γράψετε μακροσκελέστατη απάντηση που βρίθει παρανοήσεων ανακριβειών και φαντασιώσεων. Λυπάμαι που δεν μπορώ να συνεχίσω τον διάλογο. Φιλικά. Νίκος Μεγαπάνος
Αγαπητέ Κε Μεγαπάνο, προφανώς και δεν έχω το χρόνο να κάθομαι μία ώρα να διαβάσω όλο το διάλογο, τη στιγμή που χρειάζομαι άλλη τόση για να εκθέσω κάποιες «παρανοήσεις», «ανακρίβειες» και «φαντασιώσεις», γι’ αυτό και ζήτησα κατανόηση στην περίπτωση που επαναληφθώ. Προφανώς δεν έχω δύο ώρες για να ασχοληθώ με το οτιδήποτε , εκτός πιο σοβαρών ζητημάτων.
Η ανάρτησή μου εφορμεί από τη δική σας, στην οποία προσπαθήσατε να απαντήσετε σε ένα τάδε ερώτημα. Η δική μου βασίζεται στην απάντησή σας και θέτει κάποια ακόμα τα οποία ευλόγως γεννώνται. Ξέρετε, δεν είμαι εκδότης, συγγραφέας, γενικώς δεν είμαι επαγγελματίας του χώρου, οπότε είναι πολύ πιθανόν εκείνη να «βρίθει παρανοήσεων ανακριβειών και φαντασιώσεων». Μόνο που βασίστηκα στο δικό σας παράδειγμα και σε κάποια απλά μαθηματικά, τα οποία δεν αποτελούν δική μου επινόηση.
Υποθέτω πως πήρατε προσωπικά την ανάρτησή μου την ίδια στιγμή που δεν γνωρίζω ούτε εσάς, ούτε το έργο σας, ούτε την επιχείρησή σας, παρά μόνον ότι είστε ένας εκδότης που προσπαθεί να απαντήσει για το λιανικό κόστος των βιβλίων. Αν παρατηρήσατε εγώ μιλούσα γενικώς για τους εκδότες και το εκδοτικό σύστημα, εξέθεσα ένα σωρό ερωτήματα, κι εσείς απλώς αρκείστε στο να μην απαντήσετε, με γενικόλους αφορισμούς του τύπου «παρανοήσεων ανακριβειών και φαντασιώσεων». Αν μπόρεσε μια μικρή σας ανάρτησή να δημιουργήσει όλ’ αυτά πάει να πει πως ίσως χρειάζεται να την ξανακοιτάξετε. Θα υπέθετα πως δεν έχετε το χρόνο, αλλά η ποσότητα του διαλόγου σας από της αρχικής σας ανάρτησης δείχνει ότι υπάρχει χρόνος. Θα υπέθετα ότι δεν έχετε επιχειρήματα αλλά θα γινόμουνα φαιδρός. Θα υπέθετα πως δεν έχετε διάθεση, αλλά θα γινόμουν αλαζόνας. Σε κάθε περίπτωση, εγώ λυπάμαι που δεν μπορείτε να συνεχίσετε το διάλογο. Υποθέτω πως μπορεί να τον ξαναρχίσει κάποιος άλλος. Φιλικά. Άρης Μανουράς
(Σχεδόν) αυθημερόν ενημέρωση του παραπάνω σχολίου:
Ως όφειλα στον εαυτό μου και στους συνομιλητές, έκατσα και διάβασα όλο το σχολιασμό. Νομίζω είμαστ’ εντάξει τώρα.
Καταρχήν παρατήρησα ότι είχατε να σχολιάστε εδώ και κάνα χρόνο, από τη μέση ολότελα της σελίδας. Θα το αποδώσω στον πολύτιμο χρόνο σας, ο οποίος προκειμένου να διατηρηθεί αλώβητος καταφεύγει εν ανάγκη και σε ολιγόλεκτους (και χιλιοειπωμένους) αφορισμούς και μεθόδους. Επίσης παρατήρησα πως οι περισσότεροι εκ των σχολιαστών έχουν διακρίνει και επισημάνει αρκετές ανακρίβειες της αρχικής σας ανάρτησης. Και ότι ο επ’ αυτού αντίλογός σας υπήρξε ασθενής. Παρατήρησα επίσης ότι μερικοί εκ των σχολιαστών έχουν εκθέσει κάποια (απ’ τα πολλά) ζητήματα τα οποία και ο ίδιος έθεσα: ούτε και εκείνοι πήραν απάντηση επ’ αυτών. Αν θέλετε σας παραθέτω και τα συγκεκριμένα χωρία.
Όμως δεν θα σπαταλήσω άλλο χρόνο από τον ήδη 4ωρο (καλά-καλά) για να συζητάω με οποιονδήποτε αρνείται τον διάλογο με συνοπτικές διαδικασίες. Καλή συνέχεια σε εσάς και την επιχείρησή σας, και σας ευχαριστώ που ανοίξατε ένα θέμα με τόση πολύτιμη συμμετοχή, και απ’ την οποία φανερώθηκαν ένα σωρό πράγματα, ευθέως ή πλαγίως. Τέλος, θα σας συμβούλευα (με κάθε ταπεινότητα) την επόμενη φορά που θα προσπαθήσετε με το μέρος να επεξηγήσετε το όλον (εν προκειμένω με έναν μεταφρασμένο Άτλα την τιμή των βιβλίων), να έχετε εξασφαλίσει πως η διατύπωση, το παράδειγμα και το περιεχόμενό σας δεν εγείρουν περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα έχετε διάθεση να απαντήσετε. Φιλικά.
Σχεδόν κανείς στην αλυσσίδα του βιβλίου δε βγαίνει οικονομικα. Μια μικρή μείωση στον οποιονδήποτε θα τον κατέστρεφε.
Μπορούμε να ρίξουμε το κόστους του βιβλιου 1 ευρώ αν το κάνουμε με τη χειρότερη δυνατή ποιότητα, δηλαδή με κόλλημα με φτηνή κόλλα, μικρό μέγεθος, μικρά γράμματα και χαρτί πολύ φτηνό. Η μείωση 6% στην τιμή θα αυξήσει τις πωλήσεις για κάτι που θα είναι εμφανώς υποδεέστερο στα μάτια του αναγνώστη; Στην ελλάδα τα φτιάχνουμε ακριβά γιατί δεν πουλάμε τόσο πολλά ώστε να αξίζει να τα φτιάξουμε φτηνά. Αυτή είναι η αλήθεια. Και επειδή έχουμε συνηθήσει σε αυτή την ποιότητα βιβλίου και οι περισσότεροι ευρωπαίοι. Μια και είμαστε 10,000,000, όχι 80,000,000 η 300,000, ας παει και το παλιάμπελο. Έξω το λένε trade paperback και είναι ακριβά και υποδεέστερα του καλού ελληνικού, ενώ τα φτηνά είναι mass market, που καταστρέφονται αντί να επιστρέφονται γιατί κάνουν 60 λεπτά και είναι χειρότερα από παλιά βίπερ, παλιώνουν πολύ γρήγορα στο ράφι και δεν αξίζουν τον κόπο. Όταν πιάσετε στο χέρι αμερικάνικα βιβλία θα δείτε τις διαφορές. Παραγείλτε μερικά απο αμαζον.
Το κράτος δεν επιτρέπει τις εκπτώσεις γιατί ξέρει ότι θα διαλύσουν τις μικρές επιχειρήσεις σε όφελος των μεγάλων που έχουν οικονομία μεγέθους, πχ 1 υπάλληλο ανά 500 μέτρα.ράφι και νοίκια φτηνά ανά μέτρο ραφιού. Αλλά αφού θα τα διαλύσει όλα τα Amazon σε 2-3 χρόνια, που είναι το πρόβλημα:)
Ο συγκεκριμένος εκδότης προσπάθησε να σας πει που πάνε τα λεφτά περίπου. Αν δε την κάνετε τη δουλειά δε θα καταλάβετε πως είναι τα πράγματα. Με τα στοιχεία πάντως που έδωσε, οποιοσδήποτε με γνώσεις δημοτικού πρέπει να μπορεί να βρει πόσο κέρδος ή πόση ζημιά έχει ανάλογα με τα αντίτυπα που θα πουληθούν. Φυσικά πρέπει να προσθέσει και ένα σωρό άλλα κόστη γιατί ο εκδοτικός οίκος δε δουλεύει αυτόματα, έχει προσωπικό, νοίκια, κλπ.
Από οικονομικής άποψης η έκδοση είναι μια επένδυση σε έμπνευση απο το συγγραφέα και άλλους και σε χρήμα από τον εκδότη. Όλοι εκτός απο τον εκδότη βγάζουν χρήματα από την πρώτη πώληση. Ο εκδότης πρώτα καλύπτει το αρχικό κόστος και κάποια στιγμή, αν είναι τυχερός σε συγκεκριμένα βιβλια, βγάζει και κέρδος. Προσπαθεί στο μέσο όρο να ειναι κερδοφόρος για να επιζήσει. Μια δουλειά σαν όλες τις άλλες.
Θα συμφωνήσω. Είναι γεγονός πως ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, οποιουδήποτε κλάδου και μεγέθους, με το που θα βάλει το κλειδί στην πόρτα έχει έξοδα εφορίας, ασφάλισης, μισθοδοσίας, πάγιων λογαριασμών, ενοικίων, προμηθευτών, συνεργατών κλπ κλπ. Θα συμφωνήσω λοιπόν. Όπως επίσης γεγονός είναι ότι οι βιβλιοπώλες έχουν σημαντικό κέρδος επί του τεμαχίου, ίσως και μεγαλύτερο από τον εκδότη.
Θα ήθελα όμως να εξετάσω, Poll, κάποια επιχειρήματά σας λίγο περισσότερο.
Τυχαίνει, ως κάθε εμμονικός βιβλιοφάγος, να κατέχω πολυάριθμα βιβλία όλου του φάσματος των ποιοτήτων: από εκείνα «με τη χειρότερη δυνατή ποιότητα» που περιγράφετε έως και ακριβές προσεγμένες εκδόσεις. Κανένα βιβλίο της πρώτης κατηγορίας δεν έχει τύχει να φθαρεί στα χέρια μου ή ακόμα και από την υγρασία του σπιτιού ή από άλλους παράγοντες. Και δεν είμαι και ο πιο προσεκτικός χρήστης τους. Ίσως βέβαια αυτό να συμβαίνει μόνο σε μένα. Ίσως όντως κάποια βιβλία να είναι μάπα ποιότητας και να μην αξίζει να τα πάρεις. Αλλά νομίζω πως άμα λιγάκι προσέχεις πως τα φυλάσσεις, πιάνεις, ξεφυλλίζεις, ακόμα και τα χειρότερης ποιότητας βιβλία είναι ικανά ν’ αντέξουν για χρόνια. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.
Γράφετε «Όλοι εκτός από τον εκδότη βγάζουν χρήματα από την πρώτη πώληση.». Θα συμφωνήσω καλή τη πίστη και λόγω άγνοιας, εφόσον δεν ανήκω σε κανέναν κλάδο του χώρου εκτός από εκείνον του απλού βιβλιόφιλου. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα δικαιώματα εκμετάλλευσης κάθε τίτλου παραμένουν πάντα στο συγγραφέα, στον εκάστοτε εκδότη, και δευτερευόντως κάποιες φορές στον ενδεχόμενο μεταφραστή. Αυτό σημαίνει ότι στις καλές εποχές του βιβλίου (και γενικώς του εμπορίου), τότε που ο κόσμος αγόραζε περισσότερα βιβλία, λεφτά έβγαιναν, κι αν όχι από την πρώτη τύπωση, τότε από τη δεύτερη κ.ο.κ. Ακόμη και μικροί οίκοι τότε (έως και πρόσφατα) δούλευαν. Και ακόμη κι αν είχαν χασούρα με αρκετές εκδόσεις τους, πάντοτε υπήρχαν κάποιες που στήριζαν εμπορικά την επιχείρηση και με τις οποίες εκείνη θα συντηρείτο ή και θα προόδευε. Σε αυτό ας προστεθεί ότι τα ποσοστά του συγγραφέα στα κέρδη ήτανε πάντα δυσαναναλόγως μικρότερα από εκείνα που θα οφείλετο να καρπωθεί ως ο η ίδια η πηγή δημιουργίας του έργου. Ακόμη και στις πλέον best seller περιπτώσεις, ακόμη και στις καλύτερες εποχές του βιβλίου, ο συγγραφέας ποτέ δεν πήρε, ούτε καν προσέγγισε εκείνο που η κοινή λογική και κοινή ηθική θα προέβλεπε, δηλαδή το ήμισυ των κερδών, έστω και μετά του φόρου και λοιπών αφαιρουμένων ποσών. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν πλουτίσαντες συγγραφείς όλ’ αυτά τα χρόνια, φανταστείτε όμως να μην ήταν από (συνήθως) 15% έως (σπανίως) 30% τα ποσοστά τους αλλά μεγαλύτερα. Γνωρίζω ότι μεγάλο ποσοστό κέρδους φεύγει σε βιβλιοπώλες, διανομείς, διαφημιστές κλπ κλπ, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι και πάλι είναι εκείνο μεγαλύτερο από τις απολαβές του εκδότη, πόσο μάλλον στην περίπτωση επιτυχημένης έκδοσης. Διορθώστε με.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το στοκ (εάν δεν καταστραφεί) ενδέχεται συν τω χρόνω να αποφέρει (έστω και κάποια) κέρδη από την μεταγενέστερη εκμετάλλευσή του: κυκλοφορία σε εφημερίδες κλπ, πώληση σε παζάρια βιβλίου και λοιπά εμπορικά γεγονότα. Ακόμη και σαν χαρτοπολτός να πωληθεί μια στοκ και απώλητη έκδοση, και πάλι υπάρχει ρέντα στη φύρα. Διορθώστε με.
Εκείνο το οποίο εστίασε στα επιχειρήματα του κ. Μεγαπάνου ήταν η γνώμη μου πως δεν γίνεται ένα μονάχα παράδειγμα έκδοσης βιβλίου να είναι αντιπροσωπευτικό των κερδών και ζημιών της εκδοτικής δραστηριότητας. Διότι έχουμε να κάνουμε με ένα σωρό παράγοντες (τους οποίους και έχω εκθέσει αναλυτικά στον προγενέστερο αντίλογό μου). Όσο κι αν συμπάσχω τον εκδότη (ειδικά το μικρότερο), δεν γίνεται να μην συμπάσχω τον βιβλιόφιλο όταν πληρώνει 15-20 ευρώ για κάποιες εκδόσεις εξόφθαλμα φθηνότερες. Εδώ θα μπορούσα να αναπτύξω δεκάδες επιχειρήματα κατά του βιβλιόφιλου, πολλοί εξ ων δεν αγοράζουν βιβλία αλλά μετά χαράς σκάνε 15-20 ευρώ στη βραδινή τους έξοδο, αλλά το θέμα εδώ είναι άλλο. Μπορεί ίσως να ανοιχτεί το αντίστοιχο thread για μια τέτοια συζήτηση. Εδώ όμως οφείλω να ασχοληθώ με ασυνέπειες και γενικότητες που (θεωρώ ότι) διέκρινα στην αρχική ανάρτηση όσο και στον υπόλοιπο υπέρ αυτής λόγο που ανοίχτηκε.
Φιλικά.
Οι απλοί βιβλιοπώλες παίρνουν ένα 35 % με 45% και αναγκάζονται πολλές φορές εκ των πραγμάτων να κάνουν και τη μέγιστη έκπτωση 10%, οπότε πάνε στο 25% με 35%. Είναι πολύ μικρό κέρδος σε πραγματικά χρήματα. Ένα βιβλιοπωλείο δύσκολα βγαίνει με βιβλία μόνο, γι αυτό έχουν γίνει όλα χαρτοπωλεία ή παιχνιδάδικα. Σε αρκετές χώρες οι εκτπώσεις είναι ανεξέλεγκτες, οπότε κάνουν και 40% όσοι μπορούν. Και ποιοι μπορούν; Όσοι παίρνουν με το μέγεθος τους ουσιαστικά και τη μερίδα του διανομέα (εξτρά 10% πχ), δηλαδή συνολικά έκπτωση μέχρι 55%. Το άμαζον πουλάει αρκετά βιβλία με 5-15% κέρδος σε τιμή που θα οδηγούσε σε 0% κέρδος ή μεγάλη ζημία σε ένα κανονικό βιβλιοπωλείο. Μακάρι στην ευρώπη η ελάχιστη τιμή να κρατηθεί.
Τα δικαιώματα του συγγραφέα στην ελλάδα είναι πάρα πολύ μεγάλα σε ποσοστό και αυτό είναι σωστό γιατί το βιβλίο δεν έχει μεγάλη αγορά λόγω της ελληνικής γλώσσας. Στο εξωτερικό πχ το 8% ειναι στάνταρ για τα πιο πολλά βιβλία, και πολλοί μεγάλοι οίκοι δίνουν 6% σε mass market, πχ ρομάντζα της αρλεκιν. Μιλάμε για λίγα χρήματα, γιατι μιλάμε και για πολύ φτηνά βιβλία. Η ελληνίδα συγγραφέα ρομάντζων πχ μπορεί να βγάζει 6 με 8 φορές πιο πολλά ανά αντίτυπο απο μια αμερικάνα που γράφει ρομάντζα. Ακριβότερο βιβλίο και πολλαπλάσιο ποσοστο της τιμής στο συγγραφέα. Όταν αυτά τα βιβλία μεταφράζονται, ο συγγραφέας βγάζει ακόμα λιγότερα χρήματα γιατί χάνονται και άλλα σε μερίδιο εκδότη και ατζέντηδες και δημιουργικές λογιστικές.
Το φτηνό βιβλίο ή θα κιτρινίσει λόγω οικονομίας στο χαρτί σε κάθε τύπο βιβλίου, όπως μπορείς να δείς στο link: http://boswellandbooks.blogspot.gr/2010/05/dont-hate-me-because-im-writing-about.html
Το φτηνό δέσιμο γίνεται με σκέτη κόλλα, χωρίς ράψιμο πριν. Όσων αφορά παργωγή γραμμής μπορεί να γίνει με απλή κόλλα ή κόλλα PUR. Παλιότερα είχαμε μόνο απλή, ξεραινόταν με το χρόνο και αν δεν έσπαγε αμέσως με λίγο ζόρι, σε λίγα χρόνια έσπαγε πανεύκολα στα δύο το βιβλίο σε απλό απρόσεκτο διάβασμα. Πχ εδώ: http://www.steamthing.com/2011/03/unglued.html
Το mass market paperback είναι βιβλίο μας χρήσης, διαβάζεται σε παραλία ή οπουδήποτε αλλού και πετιέται. Θα το βρείς στα σκουπίδια στις τουριστικές περιοχές ή αφημένο στο δωμάτιο. Είναι φτηνό, αλλά δεν είναι για βιβλιοθήκη.
Τα περισσότερα ελληνικά βιβλία είναι πολύ ανώτερα (τα ακριβά πάντα). Και στην ευρώπη, πχ στη Γαλλία τα ακριβά βιβλία ειναι μια χαρά από κατασκευή, και αυτό φαίνεται και στην τιμή τους. Στην Ελλάδα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει ράψιμο που το κάνει πρακτικά αθάνατο (δεσμίδα ανά 16 ή 32 σελίδες, διακριτή απο το πλάι και δέσιμο με κλωστή (smyth sewing)), υπάρχει κόλλα PUR που είναι αρκετά ελαστική και ανθεκτική στην υγρασία. Όπως είπα, θα ήταν κακή οικονομία να ρίξουμε το κόστος εκεί. Πολύ μικρή διαφορά και βιβλίο πολύ υποδεέστερο. Μια λύση είναι να εκδίδουμε και να πρωθούμε λιγότερα βιβλία για να βγάζυμε το κόστος νωρίτερα. Προφανώς δεν είναι για το καλό το κοινού. Η ελληνική γλώσσα είναι μικρή και δεν υπάρχουν οικονομίες μεγέθους.
Όσο το προϊόν του βιβλιου παραμένει το ίδιο, δε γίνεται ο συγγραφέας όπως και κανείς άλλος να πάρει περισσότερα. Όπως δεν παίρνει στο σινεμά, στο θέατρο, όταν σχεδιάζει ένα αυτοκίνητο, όταν δημιουργεί μια ευρεσιτεχνία κλπ. Υπάρχει κόστος παραγωγής και χρειάζονται και άλλοι. Χρειάζεται επένδυση που έχει κόστος κεφαλαίου και είναι λογικό και αυτή να αποδίδει κάτι. Μπορεί ο συγγραφέας να μη βγάζει πολλά, αλλά και ο εκδότης μπορεί να είναι χρεωμένος και φεσωμένος και να είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση. Αν το βιβλίο γίνει καθαρά ηλεκτρονικό δε θα αλλάξουν πολλά, τα πιο πολλά κόστη παραμένουν. Το χαρτί, η βιβλιοδεσία και οι επιστροφές δεν κοστίζουν όσα νομίζουμε όσοι δεν ασχολούμαστε.
Ο χαρτοπολτός δε βγάζει πολλά. Τόσα χρήματα έπεσαν να κατασκευαστεί το βιβλίο, τι να κάνει ο χαρτοπολτος:) Οι αμερικάνοι από τα φτηνά ζητάνε μόνο τα εξώφυλλα σκισμένα στην επιστροφή, δεν ενδιαφέρονται καν να μεταφέρουν κάτι να το κάνουν χαρτοπολτό.
Αν ο συγγραφέας θέλει να αγανακτήσει με κάποιον, να αγανακτήσει με όσους πουλάνε μεταχειρισμένα βιβλία κατ’ επάγγελμα. Δεν έχουν καμιά σχέση με το βιβλίο, αυτός που τους το πούλησε πήρε ελάχιστα χρήματα, και κανείς από το χώρο του βιβλίου δεν παίρνει φράγκο. Ούτε ο συγγραφέας, ούτε ο επενδυτης/εκδότης, ούτε κανένας.
Ο συγγραφέας αν θέλει 50% η 70% να παρακάμψει τον εκδότη και την κανονική παραγωγή του βιβλίου και να πάει στο αμαζον ή όπου αλλού. Τότε πληρώνει 50% με 30% για ηλεκτρονική πώληση, βέβαια, ποσοστό εξωφρενικό, μια και το άμαζον πχ πουλάει αρκετά βιβλία με 10-15%, κανονικά βιβλία με μεγάλο κόστος αποθήκευσης και διαχείρισης. Να αποφασίσει ο ίδιος αν αξίζει την επένδυση. Να πληρώσει ο ίδιος για όλα τα έξοδα, πχ σχεδιασμό, βιβλιοδεσία, επιμέλεια κλπ. Να προσπαθήσει μόνος του να το διαφημίσει με κανέναν κατάλογο, blog, κλπ. να υπολογίσει το χρόνο που επενδύει σε όλο αυτό, και να δει αν τον φτάνουν τα κατά μέσο όρο 152 αντίτυπα που θα πουλήσει (καθόλου τυχαίο νούμερο για βιβλίο χωρίς προωθήση). Αν το κάνει σωστά θα κάνει την ίδια επένδυση με τον εκδότη και πιθανότατα θα χάσει τα λεφτά του. Υπάρχει λόγος που δεν έχει ο καθένας που έχει αγελάδα ένα κατάστημα στη γωνία σε όλη την ελλάδα να πουλάει γάλα. Λέγεται οικονομία μεγέθους. Ναι, η τιμή διπλασιάζεται ή τριπλασιάζεται μέχρι να πάει στο ράφι αλλά όλοι κάτι προσφέρουν. Η εταιρία αγοράζει μηχανήματα, τυποποιεί, προσλαμβάνει κόσμο, ο διανομέας το μεταφέρει, ο λιανέμπορος έχει έξοδα κλπ κλπ. Το «κόψτε το μεσάζοντα» είναι γενικά ανόητη ιδέα. Κανείς δεν υπάρχει χωρίς να προσφέρει τίποτε. Συνήθως βασίζεται σε άγνοια. Αν τον κόψει θα ασχοληθεί για ένα βιβλίο να κάνει πράγματα που θα ήταν 5 ή 10 φορές φτηνότερα για τον εκδότη. Πχ ας πάει να τυπώσει βιβλίο στην τριπλή τιμή απο την offset στην οποία επενδύσει ο εκδότης. Ας πάρει χειρότερη συνεργασία από τους συνεργάτες του στην έκδοση. Ας πειραματιστή με την ποιότητα δουλειάς ερασιτεχνών και μή που απλά ψάχνουν για ένα εξτρά εισόδημα και δεν τους ενδιαφέρει να έχουν σταθερή ποιότητα. Και ας γίνει θύμα στα πάντα λόγω της άγνοιάς του, αγοράζοντας πανάκριβα πράγματα που κοστίζουν λιγο. Έχει γεμίσει ο κόσμος εκμεταλλευτές των επίδοξων συγγραφέων που υπόσχονται σημαντικό εισόδημα και κέρδη, πράγμα που πολλές φορές δεν το έχει ούτε ο μέσος συγγραφέας με μερικά βιβλία στην αγορά.
Ο εκδότης ονειρεύεται τη μέρα που θα βρει βιβλίο που θα πουλάει σε 10 ή 20 χρόνια, που θα δίνεται σε 10δες χιλιάδες κομμάτια με τις εφημερίδες κλπ. Αλλά τι ποσοστό των συγγραφέων γράφει τόσο εμπορικα (η «καλά»); Αυτό είναι ίσως το 5% των εκδόσεων του εκδότη. Τα υπόλοιπα ψοφάνε σε 6 έως 24 μήνες.
Να τονίσω ότι το φτηνό βιβλίο έχει ήδη βγει σε σκληρό εξώφυλλο στο εξωτερικό και πάντα βγαίνει με σημαντική καθυστέρηση που έχει στόχο να πουλήσει το ακριβό με το σκλήρο εξώφυλλο. Οι ποσότητες ειναι τεράστιες σε σχέση με τις ελληνικές. Ο έλληνας αναγνώστης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι το πρόβλημα του κάποιος απο την αλυσσίδα παραγωγής του βιβλίου. Το μέγεθος της ελληνικής γλώσσας είναι δεδομένο και δεν προκειται να αλλάξει σύντομα. Εϊναι θαύμα που τα ελληνικά βιβλία ανταγωνίζονται σε ποιότητα και κόστος τα βιβλία στη Γερμανία και τη Μεγάλη Βρεττανία, γιατί η αγορά είναι είναι μικρό κλάσμα της αγοράς αυτών των χωρών.
Οι Έλληνες συγγραφεις να κοιτάξουν και λίγο τους συγγραφείς του εξωτερικού, ακόμα και αυτούς με τα best sellers στις εφημερίδες, με το 6% και 8% ποσοστό. Το μέσο συγγραφέα του άρλεκιν που βγάζει περίπου 8,000 μεικτά πριν τους φόρους παρότι το βιβλίο του πουλάει σε όλο τον κόσμο και υπάρχει απο τα περίπτερα μέχρι τα σουπερμάρκετ σε μια χώρα 300,000,000. Η τα times best sellers που απέδωσαν 30,000 ευρώ με το ζόρι πριν τος φόρους. Ας μην ονειρεύονται εκατομμύρια, και ας μην νιώθουν ριγμένοι. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο το να μη βγάζει λεφτά ο συγγραφέας. Ούτε συνήθως δικαιολογεί 3 και 4 χρόνια δουλειάς το έργο τους, όσο νομίζουν ότι αξίζει. Αν άξιζε και το κθνηγούσαν, θα έβρισκε το δρόμο του και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα ινδάλματα τους που βγάζουν εκατομμύρια, ξεπετάνε το εμπορικό θρίλλερ σε 4 μήνες. Ο μέτριος ζει σε όλα τα επαγγέλματα όταν δουλεύει σαν σκυλί, και ο καλός θησαυρίζει. Και όταν το κάνει 20 χρόνια ως σκοπό της ζωής του, σπάνια δεν προχωράει. Οι συγγραφείς δε γίνονται όπως νομίζουμε στην ελλάδα, με τις ψευδοκαλλιτεχνικό προφίλ και τη μπαρούφα.
Εγώ προσωπικά έχω δει την κατάσταση από όλες τις πλευρές γιατί έχω φίλους σε όλα τα πόστα του βιβλίου. Πολλοί νιώθουν ριγμένοι, αλλά δε βλέπω κανέναν που να ρίχνει τους άλλους. Ούτε μαθηματικά, ούτε ηθικά, ούτε λογικά προκύπτει κάτι τέτοιο. Μάλλον είναι θέμα άγνοιας του αντικειμένου. Τα πράγματα δουλεύουν περίπου όσο καλά θα μπορούσαν να δουλεύουν, και το «ακριβό» ελληνικό βιβλίο δεν έχει λύση.
Εκτός θέματος, αλλά διαβάζω παραπάνω και περί υπερηψηλής αμοιβής του μεταφραστή και ότι κάποιοι παίρνουν 800 και 1000 ευρώ για τέτοια βιβλία, ότι ο εκδότης δεν έδωσε τόσα πολλά κλπ.
Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια πράγματα; Ο Άτλας είναι περίπου 600,000 λέξεις στα αγγλικά, υποθέτω κάτι παραπάνω στα ελληνικά. Τρεις τόμοι, άρα μιλάμε για 200,000 λέξεις.
200,000 λέξεις με 800 ευρώ; Έχετε και φπα; Και φόρο 26% πλέον; Και ΤΕΒΕ να πληρώσετε;
Αν είναι να βγάλτε 1000 το μήνα καθαρά και να έχετε ΤΕΒΕ 300 και περιστασιακά έξοδα για λεξικά και υπολογιστές και τηλέφωνα (για γραφείο δε μιλάω), πρέπει να βγάλετε 1300 η κάτι τέτοιο, άρα 1300/0,74=1757 ευρώ πριν τους φόρους, δηλαδή 1757*1,23=2611 τιμολογημένα με φπα. Αν βγάζετε ένα τέτοιο βιβλίο με 800 ευρώ, βγάζετε 2611/800*200,000=652750 λέξεις το μήνα! Ούτε ο superman. Σε καμιά 50άρια μέρες βγαίνουν όλοι οι τόμοι του Χαρη Πότερ.
Αν είστε τυχερός/τυχερή και έχετε δουλειά περίπου 170 ώρες το μήνα (40 τη βδομάδα ας πούμε), πρέπει να μεταφράζετε 3839 λέξεις την ώρα για να βγάλετε 1000 ευρώτο μήνα. 64 λέξεις το λεπτό για 1000 ευρώ το μήνα! Ταχύτητα πληκτρολόγησης μέτριου δακτυλογράφου τυφλού συστήματος. Αν είναι δυνατόν!
Με 800 ευρώ δεν είναι πληρωμένη ούτε η δακτυλογράφηση απο πεντακάθαρο τυπωμένο κείμενο 200,000 λέξεων, όχι η μετάφραση. Ούτε το σκανάρισμα με διόρθωση που λέει ο λόγος.
Αντίθετα τα 6810 με φπα που γράφει ο εκδότης ειναι 5536 χωρις φπα, και 4097 μετά το φόρο (του 2013 βέβαια όχι του 2011) αλλά ας πούμε οτι ο συγκεκριμένος μεταφραστής είχε δουλειά. Μιλάμε για 200,000 λέξεις άρα για μόλις 2 λεπτά του ευρώ η λέξη καθαρά (3.4 μεικτά). ΟΚ τιμή.
Ο τυπογράφος είναι φτηνός, 3,000 αντίτυπα με 0,20 το κομμάτι δηλαδή 600 ευρώ. 582 σελίδες, 36 τυπογραφικά. Λιγότερο από 16 ευρώ το τυπογραφικό το 61χ86 χωρίς να βάλουμε το εξώφυλλο. Ή λάθος ή εξαιρετική τιμή.
Το χαρτί δε φαίνεται πολύ φτηνό. 80 λεπτά και πρέπει να ειναι 600 γραμμάρια βιβλίο χωρίς εξώφυλλα και κόλλα. Πέφτει λίγο ακόμα. Αν έμπαινε αυτό το φουσκωτό το αραχνούφαντο που κάνουν οι εφημερίδες κάτι σκληρά εξώφυλλα με σκέτη κόλλα, θα έβγαινε το βιβλίο 19,80 αντί για 20,00 να χαρούμε που επιτύχαμε το φτηνό βιβλίο στην Ελλάδα:)
Άρη, χάθηκα ένα μεγάλο ποστ ενδιάμεσα από ότι βλέπω. Σου απαντούσα αναλυτικά περί ποιότητας βιβλιοδεσίας και χαρτιού, για το πόσο μικρό περιθώρια υπάρχουν στο να αλλάξει το μερίδιο οποιουδήποτε συντελεστή ενός βιβλίου, και για το ότι στην Ελλάδα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι ακόμα και με την τιμή που έχουν τη βιβλία σήμερα, εξαιτίας του μεγέθους της αγοράς.
Έχω αρκετά βιβλία 100 ετών σε άριστη κατάσταση. Επίσης έχω ελληνικά βιβλία 30 kai 40 ετών που είναι σαν να τα αγόρασα χτες.
Για την ποιότητα χαρτιού (ακόμα και σε ακριβά βιβλία): http://www.permanencematters.com/the-issue/
Στη βιβλιοδεσία υπάρχουν ανάλογα προβλήματα.
Poll, συγχώρεσέ μου την καθυστερημένη απάντηση λόγω υποχρεώσεων.
Διάβασα με απόλυτο ενδιαφέρον τα γραφόμενά σου. Νομίζω, σε έναν τέτοιο πλούτο πληροφοριών θα έπρεπε να αφιερωθεί ξεχωριστή ανάρτηση σε κάποια ιστοσελίδα. Προσωπικά εδώ και καιρό αναζητώ απαντήσεις σε τέτοια ζητήματα, δυστυχώς όμως δεν βρίσκομαι στον αντίστοιχο κύκλο επαγγελματιών. Οπότε σ’ ευχαριστώ προσωπικά για ολ’ αυτά, όπως βέβαια για τον κόπο και χρόνο που αφιέρωσες στη σύνταξή τους.
Ας προχωρήσω στο προκείμενο, κατά σειρά στα όσα πολύτιμα εξέθεσες.
Αν οι απλοί βιβλιοπώλες παίρνουν 35 %-45% ανά τεμάχιο -ποσοστό που το θεωρώ σχεδόν παράλογο- ακόμα κι έτσι, σε ένα βιβλίο των 10 ευρώ το κέρδος τους είναι, ας πούμε, 3 ευρώ. Αν όλη μέρα πουλήσουν μόνο 10 βιβλία των 10 ευρώ (κάτι που δεν συνέβαινε προ της κρίσης), έχουν κέρδος 30 ευρώ. Εκεί όντως δεν βγαίνει το μαγαζί και πάει για φούντο. Θεωρώ όμως ότι ακόμη και σήμερα μια τέτοια περίπτωση δεν υφίσταται, καί επειδή -όπως πολύ σωστά επισημαίνεις- πωλούνται επίσης αναλώσιμα/παιχνίδια, καί επειδή τα νούμερα που χρησιμοποίησα τα θεωρώ μικρότερα των πραγματικών. Εσύ γνωρίζεις καλύτερα: διόρθωσέ με. Όντως, όμως, φαίνεται ότι για να μην πάει για φούντο το (μικρό) μαγαζί οφείλει να πουλήσει πολλά και ακριβά βιβλία, κάτι που όντως δεν συμβαίνει σήμερα. Και πράγματι ο κολοσσός του Amazon, πέραν τις καταγγελίες για τους σκλάβους στ’ αμπάρια της, μονοπωλεί με πολύ καταχρηστικούς όρους την αγορά τη βιβλιαγορά.
Τα ποσοστά του συγγραφέα, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, με τους αριθμούς που παραθέτεις τα θεωρώ τουλάχιστον παράλογα: μα είναι δυνατόν να παίρνει περισσότερα το βιβλιοπωλείο ή ο εκδότης ή οποιοσδήποτε άλλος αντί του δημιουργού/παραγωγού του έργου;; Βέβαια, ετούτο συμβαίνει σχεδόν παντού, απ’ τον παραγωγό-συγγραφέα ως τον παραγωγό-αγρότη. Σε καμία περίπτωση δεν φταίει άλλος πλην της εκάστοτε νομοθεσίας, που αντί ν’ αφιονίζει θα έπρεπε να ανταποδίδει. Διότι με τα ποσοστά που περιγράφεις τελικά κανείς δεν ανταμείβεται πλην ίσως μεγαλοεκδοτών, μεγαλοβιβλιοπωλών, μεγαλοσυγγραφεών, μεγαλοδιανομέων, μεγαλοδιαφημιστών κλπ κλπ. Ό,τι δηλαδή ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα όπου οι καρχαρίες τρώνε τα δελφίνια, και τα λεφτά πάνε στα λεφτά. Δεν παύει όμως να είναι παράλογο (ηθικά και οικονομικά) το ποσοστό του συγγραφέα εν σχέσει με του εκδότη και του βιβλιοπώλη. Θα μου πεις (και θα ‘χεις δίκιο) ότι ο συγγραφέας δεν επωμίζεται τα λειτουργικά, φορολογικά και λοιπά έξοδα του επιχειρηματία – άντε να πληρώνει κάνα (πρώην) ΤΕΒΕ. Συμφωνώ. Μόνο που ο συγγραφέας παράγει (και κατ’ επέκτασιν εμπορεύεται) ένα (κατά μέσο όρο) βιβλίο το έτος, τη στιγμή που εκδότης και βιβλιοπώλης (και λοιποί) εμπορεύονται δεκάδες ή εκατοντάδες τίτλους. Όπως και να ‘χει, δεν έχω λόγο να μην πιστέψω ότι, και πάλι, τα έσοδα/ποσοστά του βιβλιοπώλη (ή και του μικροεκδότη, κατά τον κ. Μεγαπάνο) είναι μικρά. Δεν θα μπορούσα όμως και να δεχτώ ότι δεν είναι παραλόγως μικρά και του (μέσου) συγγραφέα.
Ούτε έχω λόγο ν’ αμφισβητήσω το άρθρο του Daniel Goldin που παρέθεσες («Don’t Hate Me Because I’m Writing About Deteriorating Paper Quality»). Παρόλαυτά, ουδέποτε (προσωπικά) με χάλασε η θέα (και οσμή) του κιτρινισμένου βιβλίου: τουνάντιον. Υποθέτω και τους περισσότερους βιβλιόφιλους. Ίσως να κάνω και λάθος.
Ούτε έχω λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενά σου (ή του Caleb Crain στο «Unglued» που παρέθεσες) αναφορικά με τη βιβλιοδεσία. Και πάλι τυχαίνει, εγώ ο απρόσεχτος βιβλιοφάγος να έχω ελάχιστα από τα φτηνά βιβλία μου να καταστράφηκαν/έσπασαν/ξεκόλλησαν . Σημειωτέον ότι τα περισσότερα βιβλία μου είναι φτηνές ή μέτριες εκδόσεις, διότι δεν είχα ποτέ λεφτά για ακριβές. Αυτό δε σημαίνει ότι έχω απαραίτητα δίκιο, απλώς αναφέρω την δική μου περίπτωση. Ας με διορθώσουν εσύ και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στη συζήτηση αναφορικά με την τύχη των δικών τους τίτλων. Σε κάθε περίπτωση, συμφωνώ ότι πως θα ήταν κακή επιλογή να πέσει η ποιότητα της βιβλιοδεσίας. Αλλού είναι τα σοβαρά προβλήματα.
Το αν είναι ο εκδότης χρεωμένος και φεσωμένος και σε άθλια οικονομική κατάσταση είναι ένα ρίσκο που παίρνει οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, τουτέστιν εκείνος που επιχειρεί. Είναι κάποιος που αποφάσισε να μην έχει αφεντικό στον καφά του και να παλέψει με ΄να κωλοκράτος και εκδοτικό σύστημα που είναι πιο διάτρητο κι από ταμπέλα στο Texas. Παίρνει λοιπόν τα ρίσκα, τις συνέπειες και τις απολαβές των αποφάσεών του. Και πάλι όμως, το κέρδος του σε περίπτωση εκδοτικής επιτυχίας, εμπορευόμενος τον (ψυχικό και πνευματικό) κόπο ενός δημιουργού, είναι υπερπολλαπλάσιο από εκείνο του επιτυχημένου δημιουργού που εμπιστεύτηκε τον (ψυχικό και πνευματικό) κόπο του σε έναν εκδότη.
Και πάλι, καλή τη πίστει και εν πραγματική αγνοία μου, θα συμφωνήσω περί ασήμαντου κέρδος από χαρτοπολτό κλπ. Και πάλι, ένα ελάχιστο κέρδος απ’ το χαρτοπολτό δεν παύει να είναι ένα (έστω ελάχιστο) κέρδος. Ειδικά σε εποχές που έστω και το ελάχιστο κέρδος είναι κέρδος.
Θα συμφωνήσω με την αγανάκτηση προς τον έμπορο μεταχειρισμένου βιβλίου, όμως: η εμπορία μεταχειρισμένων ειδών υφίσταται παγκοσμίως και διαχρονικώς. Ο αναγνώστης είν’ ελεύθερος να αγοράσει, αναλόγως του κορβανά του, μεταχειρισμένο ή καινούργιο. Επίσης είν’ ελεύθερος να πουλήσει το μεταχειρισμένο του βιβλίο/ρούχο/αυτοκίνητο/οτιδήποτε στον αντίστοιχο έμπορο. Το κέρδος μπορεί να μην πηγαίνει στον πρωτογενή εκδοτικό κύκλο (συγγραφέας, εκδότης, διαφημιστής, ατζέντης, διανομέας κλπ), πηγαίνει όμως σε τρεις πλευρές:
α) στον αρχικό κάτοχο που πουλάει το μεταχειρισμένο του βιβλίο στον έμπορα, βγάζοντας ένα φράγκο σε ώρα ανάγκης. Και δεν νομίζω κανείς να αποχωρίζεται εύκολα το βιβλίο του και να το πουλάει για πλάκα, ακόμη και το πλέον αδιάφορο της βιβλιοθήκης του. Ίσως να κάνω και λάθος.
β) Στον έμπορα που πωλεί το μεταχειρισμένο. Είναι, σε κάθε περίπτωση (ελπίζω), ένας νόμιμος επιχειρηματίας που εμπορεύεται μεταχειρισμένο στοκ. Το κέρδος του είναι μικρότερο από του βιβλιοπώλη αμεταχείριστων, διότι το αγόρασε μεν φθηνότερα απ’ ότι ο δεύτερος, όμως θα το πουλήσει και φθηνότερα.
γ) Στον αγοραστή του μεταχειρισμένου ο οποίος πληρώνει λιγότερα για ένα βιβλίο που σε πάμπολλες περιπτώσεις ενδέχεται να μην έχει ούτε μία γρατζουνιά, ούτε μία τσάκιση.
Ο συγγραφέας αν θέλει 50% η 70% να παρακάμψει τον εκδότη και την κανονική παραγωγή του βιβλίου να μην πάει στο Amazon και πουθενά αλλού. Το ίδιο θα του φερθούν, απλώς με άλλα μαθηματικά. Χώρια που στηρίζει έναν κολοσσό που θεριεύει με (κυριολεκτικά) σκλάβους στ’ αμπάρια του. Συμφωνώ πάντως ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην παραγωγή και διάθεση κάτι προσφέρουν, κι ότι όντως η αγορά βιβλίου και η αγορά εργασίας κινείται, πράγμα ό,τι καλύτερο για όλους. Το “κόψτε το μεσάζοντα” όμως δεν το θεωρώ, γενικά, ανόητη ιδέα, είτε αφορά στο βιβλίο, είτε στην αγροτική παραγωγή, είτε στην παροχή υπηρεσιών, είτε οπουδήποτε. Αν θέλουμε να μην κοπεί ο μεσάζοντας, τότε θα πρέπει στα πλαίσια μιας υγιούς νομοθεσίας (σύντομο ανέκδοτο) να επανακαθοριστούν οι πραγματικές απολαβές του κάθε κρίκου της εκδοτικής αλυσίδας. Κια για να γίνει αυτό θα πρέπει να επανακαθοριστούν οι ίδιες οι συσχετίσεις τους, η λειτουργία τους, είτε επάνω είτε κάτω από το τραπέζι. Επίσης να επανακαθοριστούν οι τιμολογιακές πολιτικές των πρώτων υλών (μελάνι, χαρτί και λοιπά υλικά). Αυτό το τελευταίο όμως είναι ζήτημα παγκόσμιας και όχι τοπικής κλίμακας, άρα να το πρώτο-πρώτο εμπόδιο. Και όλα κυλάνε ντόμινο συν αυτοίς και άλλοις.
Οι δικές μου (ταπεινές) λύσεις για το ζήτημα της συγγραφής και έκδοσης -υπό το πρίσμα του συγγραφέα- έχουν παρατεθεί εκτενέστατα στο http://arismanouras.blogspot.gr/2012/04/blog-post_05.html και ειλικρινά αναμένω ανθρώπους όπως εσείς, γνώστες του αντικειμένου να ανοίξουν έναν εποικοδομητικό αντίλογο (προσέξτε: όχι διάλογο) επ’ αυτών. Διότι ως μη γνώστης ενδέχεται να ενσωματώνω πλείστα λάθη στις απόψεις μου, τα οποία και οφείλω να διορθώσω. Εκείνο γίνεται μόνον με (εποικοδομητικό) αντίλογο. Κι εκεί είναι που οφείλω ξανά να σας ευχαριστήσω για εκείνον που έχετε αναπτύξει απέναντί μου.
Κάνοντας μια περίληψη εκείνων που γράφω στο link, οι λύσεις που προτείνω για τους συγγραφείς είναι η προσεκτική αυτοέκδοση:
– Να γράψουν το βιβλίο σκοπεύοντας να δώσουν κάτι σημαντικό στον αναγνώστη και όχι απλώς να πουλήσουν μούρη στο σόι τους.
– Να το αφήσουν να στεγνώσει μερικές βδομάδες και να κάνουν την πρώτη διόρθωση.
– Παράλληλα να μελετήσουν συντακτικό, στίξη, τονισμό, προσωδία, διαλέκτους, κι ένα σωρό άλλα εφόσον σκοπεύουν να κάνουν οι ίδιοι την τελική διόρθωση του βιβλίου τους.
– Να κάνουν την τελική διόρθωση οι ίδιοι, ή να το αναθέσουν σ’ έναν επαγγελματία, ή να το δώσουν σε κάποιο γνωστό τους φιλόλογο να τους το κάνει φθηνότερα. Οι εποχές (ειδικά σήμερα) είναι τέτοιες που δυστυχώς δεν περισσεύουν λεφτά για πολλά-πολλά. Άσε που ακόμη και (κάποιοι) επαγγελματίες διορθωτές έχουν παράξει μετριουργήματα, ειδικά όταν η επέμβασή τους αποπειράθηκε να είναι δημιουργική. Αυτό δεν αποτελεί κανόνα, σίγουρα όμως (κατά την ταπεινή μου αναγνωστική εμπειρία) δεν αποτελεί και εξαίρεση.
– Αφού το τελειώσουν το ρημάδι το περιεχόμενο καθώς και τις λοιπές αναγκαίες σελίδες εκατέρωθεν του περιεχομένου, να το σελιδοποιήσουν μόνοι τους. Επειδή αυτό είναι μια αρκετά τεχνική διαδικασία που απαιτεί γνώσεις τυπογραφείο, ας πληρώσουν έναν επαγγελματία να το κάνει.
– Άμα το pdf (και τα λοιπά αρχεία) είναι έτοιμα, ας συμβουλευτούν γνωστούς τους εκδότες, ή γραφίστες, ή τυπογράφους για οικονομικές (αλλά αξιόπιστες) λύσεις για χαρτιά, χαρτόνια, τυπογραφεία κλπ κλπ. Σε αντάλλαγμα μπορεί να συμφωνηθεί (και γραπτώς) το ενδεχόμενο κανονικής έκδοσης εφόσον η αυτοέκδοση πάει καλά.
– Να τυπώσουν ένα demo τιράζ, πχ 152 (όπως πληροφορείτε) αντιτύπων, πολλά εκ των οποίων θα πάνε σε συγγενείς, φίλους, γνωστούς κλπ κλπ, και κάποια θα σταλούν ως demo σε επιλεγμένους εκδότες για ενδεχόμενη επίσημη έκδοση και υπό καλύτερους όρους και για τις δύο πλευρές.
– Όσον αφορά στη διανομή του βιβλίου, υπάρχουν νομιμότατοι τρόποι να βάλει κάποιος το βιβλίο του σε βιβλιοπωλείο παρακάμπτοντας το διανομέα. Αυτό δε σημαίνει να μη δουλέψουν κι οι διανομείς, αλλά άμα είναι να μπλέξεις με έναν μικρό Γολγοθά, προτιμάς από την αρχή την επίσημη έκδοση και τελείωσε. Στην περίπτωση της αυτοέκδοσης, απλώς κινείσαι συντηρητικά και πολύ προσεκτικά.
– Σε κάθε περίπτωση, η σοβαρή και προσεκτική αυτοέκδοση -αν την κυνηγήσει ο συγγραφέας (αλλά όντως θέλει πολύ κυνήγι)- και αν το βιβλίο έχει κάτι σοβαρό να πει, τότε το έργο του, αργά ή γρήγορα θα βρει το δρόμο του, έστω και μέσω ενός από τους 152 που το έπιασαν στα χέρια τους. Αυτό δεν είναι εύκολο -ειδικά με τόση σαβούρα που γράφεται σήμερα-, αλλά τί είναι εύκολο τελικά; Είναι εύκολο να είσαι εκδότης; Καταφανώς όχι. Είναι εύκολο να είσαι διανομέας; Καταφανώς όχι. Είναι εύκολο να είσαι βιβλιοπώλης; Καταφανώς όχι. Ομοίως, λοιπόν, δεν είναι εύκολο να είσαι συγγραφέας, πόσο μάλλον αυτοδιοίκητος. Όποιος όμως έχει κάτι σοβαρό να πει, κάτι σοβαρό να δώσει στους αναγνώστες του με το έργο του, καλό θα κάνει να βρέξει τα μπατζάκια και τα μανίκια του, εφόσον αποφασίσει κι αυτός να μην έχει αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι του, όπως έκανε ο εκδότης/επιχειρηματίας, όπως έκανε ο βιβλιοπώλης/επιχειρηματίας, όπως έκανε ο διανομέας/επιχειρηματίας, όπως έκανε ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας.
«Ο εκδότης ονειρεύεται τη μέρα που θα βρει βιβλίο που θα πουλάει σε 10 ή 20 χρόνια, που θα δίνεται σε 10δες χιλιάδες κομμάτια με τις εφημερίδες κλπ. Αλλά τι ποσοστό των συγγραφέων γράφει τόσο εμπορικα (η “καλά”); Αυτό είναι ίσως το 5% των εκδόσεων του εκδότη. Τα υπόλοιπα ψοφάνε σε 6 έως 24 μήνες.» Συμφωνώ απόλυτα. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι το 95% των εκδόσεων ενός οποιουδήποτε οίκου δεν απολαμβάνει την προώθηση που θα έπρεπε. Αυτό είναι λογικό για χίλιους και δυο λόγους: δεν μπορούν να προωθηθούν όλα τα βιβλία, υπάρχει τεράστιος πόλεμος στα ράφια, στις προθήκες και τις βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου, δεν πλήρωσαν τα ίδια λεφτά οι συγγραφείς στον οίκο ως μέρος του κόστους παραγωγής και προώθησης του βιβλίου τους, και ένα σωρό άλλοι. Από την άλλη, έχω ένα σωρό λόγους να πιστεύω ότι δύναται ένα βιβλίο να πουλήσει μετά από 10 ή 20 χρόνια και μέσα σ’ αυτό το διάστημα ο συγγραφέας του μπορεί να έχει ψωμολυσσάξει (αν εντελώς ηλίθια αποφασίσει να ζήσει απ’ αυτό), ο οίκος όμως (το πιθανότερο) να υπάρχει ακόμη και τελικά να αποκομίσει, έστω και αργότερα, τα όποια οφέλη.
Όσον αφορά στα best sellers στις εφημερίδες, το ο μέσο συγγραφέα Άρλεκιν, κλπ, θα δεν έχω τίποτα να αντιτάξω διότι πραγματικά δεν ξέρω τίποτα για την αγορά, μα τίποτα. Δεν ξέρω αν νιώθουν ριγμένοι οι Έλληνες συγγραφείς ή αν ονειρεύονται εκατομμύρια, και ειλικρινά αδιαφορώ για οποιονδήποτε περιμένει να πλουτίσει απ’ την πένα του, είτε μελανιού, είτε μπουζουκιού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα ποσοστά επί του ίδιου του έργου τους, τα 8% και τα 15% δεν είναι παράλογα και θλιβερά. Για το Θεό: ξεπετάς με καισαρική ένα βιβλίο σε 4 μήνες ή το κυοφορείς 1-2 χρόνια, και αφού (ως βλάκας, κατά τη γνώμη μου – συγχώρεσέ με) αποφασίζεις να το διαθέσεις εμπορικά, τελικά βρίσκεσαι δεμένος με ένα συμβόλαιο που συν τοις (ανεκδιήγητοις) άλλοις, σου ορίζει ένα κλάσμα κερδών της τάξης του 1/20, 1/10, άντε 1/5. Είναι δυνατόν να μη νιώθει ριγμένος ο οποιοσδήποτε δημιουργός; είτε δημιουργεί λόγο, είτε πατάτες, είτε ευρεσιτεχνία; Ασχέτως αν η ποιότητα γραφής των περισσοτέρων (παγκοσμίως) συγγραφέων) είναι από μέτρια έως μηρυκαστική. Όσον αφορά στο «Οι συγγραφείς δε γίνονται όπως νομίζουμε στην Ελλάδα, με τις ψευδοκαλλιτεχνικό προφίλ και τη μπαρούφα.» είμαι απόλυτα σύμφωνος και μακάρι να βγάζανε τα ράσα οι παπά(τζή)δες της αλφαβήτας.
Όσον αφορά στο ζήτημα των μεταφραστών και των ποσοστών τους, δεν έχω γνώμη-γνώση, ας απαντήσουν εκείνοι που θίξανε το εν λόγω ζήτημα.
Ολοκληρώνοντας τη μακροσκελέστατη απάντηση (που σου χρωστούσα), δεν θεωρώ απίθανο το ενδεχόμενο της άγνοιας του αντικειμένου που οδηγεί την κάθε πλευρά να νιώθει ριγμένη. Ενδεχομένως να εμπίπτω κι εγώ στην κατηγορία αυτή. Εδώ είμαστε, και (ευτυχώς) το συζητάμε. Όσον αφορά στο “ακριβό” ελληνικό βιβλίο που δεν έχει λύση, παρέθεσα περιληπτικά τις (ταπεινές μου) προτάσεις.
12 μέρες ξεχάσατε την έγκριση στο post 30/03/2013 στις 13:05.
Καλησπέρα σε όλους,
Διάβασα προσεκτικά την συζήτηση και θα ήθελα να πω τα εξής :
Κατά αρχάς θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο στις εκδόσεις Ωκεανίδα που μπαίνει στην διαδικασία συζήτησης των κοστολογίων με τους αναγνώστες .
Προς τους αναγνώστες : καλό είναι αν δεν γνωρίζουμε κάτι καλά να μην το κρίνουμε γιατί μπορεί να το αδικήσουμε πολύ εύκολα.
Επίσης καλό είναι να κρίνεις όμοια πράγματα ( πχ Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, και βιβλία με ισοδύναμη συγγραφική αξία και όχι με ξένους οίκους και άλλες αγορές γιατί εύκολα μπορώ και εγώ να πω, πως έχω βρει βιβλία με 4 ευρώ από την Κίνα με δωρεάν μεταφορικά που τυπώνονται για 1 δις Κινέζους αλλά εγώ δεν ξέρω Κινέζικα . αυτό με τι το συγκρίνουμε ?)
θεωρώ πως αν δεν είσαι μέσα στον χορό δύσκολα μπορείς να συνειδητοποιήσεις και να κρίνεις αν ένα κοστολόγιο είναι φθηνό ή ακριβό, και σίγουρα δεν μπορείς να κρίνει από το πόσα έχεις εσύ στην τσέπη σου.
Το να παίρνει κάποιος μισθό 500 ευρώ για έμενα είναι εντελώς παράλογο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως επειδή με 500 ευρώ δεν μπορώ να αγοράσω τίποτα είναι όλα τα πράγματα πολύ ακριβά.
Πρέπει να καταλάβω πως εγώ έχω το θέμα και όχι όλοι οι άλλοι.
Πραγματικά πιστεύω πως οι μισοί από τους αναγνώστες που θεωρούν τις τιμές ακριβές,
Αν ήταν οι ίδιοι εκδότες θα πουλούσαν πολύ ακριβότερα ή θα έκλεινα σε λίγους μήνες.
Από την άλλη θα μπορούσε για να κατέβει το κόστος να γίνονταν οι εκτυπώσεις στην κινά, αλλά πολλοί άνθρωποι εδώ θα έχανα την δουλεία τους. ( τι είναι καλύτερο ? )
Ειλικρινά θα πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως οι Ελληνικές επιχειρήσεις που παραμένουν υγιείς αυτήν την εποχή οφείλετε σε πραγματικά ηρωικούς χειρισμούς των ανθρώπων τους, ξεπερνώντας καθημερινά τα εμπόδια από τα λάθη των πολιτικών.
Επίσης ένα κόστος καθορίζετε από διάφορα πράγματα και ειδικά για κάτι που θεωρείτε τέχνη όπως η συγγραφή, την αξία την δίνει μόνο ο δημιουργός του και όχι ο ανταγωνισμός.
Για παράδειγμα ένα καταπληκτικό βιβλίο με 200 σελίδες θα πρέπει να έχει την ιδΙα αξία με κάποιο άλλο βιβλίο που γράφει ανοησίες ?
Φιλικά
Φίλιππος
Αν πχ. τυπωνατε 100,000 αντιτυπα αποκλειεται ο συγγραφεας να επαιρνε 1.5 ευρω το βιβλιο και ο μεταφραστης 2.27 κλπ. Οποτε το κοστος θα ηταν πολυ χαμηλοτερο. Αυτο γινεται και στο εξωτερικο. Απο την αλλη υπαρχουν βιβλια που πουλανε στην ελλαδα 30,000 αντιτυπα. Εχει πεσει η τιμη ακομα και μετα απο 10 χρονια που κυκλοφορουν; Οχι. Γιατι; Διοτι απλα ετσι γουσταρουμε. Θελουμε να βγαλουμε οσο το δυνατον περισσοτερα. Ολοι. Και βγαζουμε νομους για ενιαια τιμη κλπ.
‘Ολοι γνωρίζουμε πως στην Ελλάδα τα βιβλία είναι πανάκριβα. Είμαστε βλέπετε τόσο σνόμπ που δε μπορούμε να τυπώσουμε σε «κακής» ποιότητας χαρτί, θέλουμε ραμένες ράχες γιατί αλλιώς θεωρούμε κακά τα βιβλία. Και πιο είναι το αποτέλεσμα? Κανένας να μην αγοράζει βιβλία, οι συγγραφείς να ψυγοραγούν για να πουλήσουν τα έργα τους. Αδιαφορώ πλέον για το λόγο που είναι τόσο ακριβά τα ελληνικά βιβλία διότι στη τελική δεν πρόκειται να αγοράσω 20 ευρώ. Μόνο αγγλικά βιβλία διαβάζω πλέον και τα παίρνω μεταχειρισμένα 2-3 λίρες με έξοδα αποστολής άλλες 3. Πήγα σήμερα να πάρω Ομηρο και τον είχανε 30 ευρώ στα ελληνικά.. Περιττό να πως πως το αγόρασα στα αγγλικά με 4 ευρώ.