Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τις αντιδράσεις συναδέλφων στο κλείσιμο του Ελευθερουδάκη. Η Σοφίκα Ελευθερουδάκη, Διευθύνουσα Σύμβουλος του βιβλιοπωλείου, είναι γνωστή μου είκοσι έξι χρόνια και δίσταζα να δημοσιοποιήσω τις απόψεις μου γιατί προφανώς και είμαι θετικά προκατειλημμένος.
Πιο πολύ από όλα με στεναχώρησε η άποψη του Σταύρου Πετσόπουλου, εκδότη της Άγρας, και επίσης γνωστού μου είκοσι έξι χρόνια για τον οποίο είμαι επίσης θετικά προκατειλημμένος. Με στεναχώρησε η ευκολία με την οποία κρίθηκε από τον Σταύρο αλλά και άλλους, το κλείσιμο και η ανακοίνωση για αυτό.
Έχει ευθύνες η Σοφίκα; Αναμφισβήτητα ναι. Είναι στο τιμόνι και φέρει την πρώτη ευθύνη. Πριν όμως την κάψουμε στην πυρά μήπως να αναρωτηθούμε γιατί δεν διαμαρτυρόταν κανείς όσα χρόνια μεγάλωνε η επιχείρησή της και μαζί της οι επιταγές που παίρναμε ως προμηθευτές της όλοι εμείς; Αυτό δεν πρέπει να προσμετρηθεί; Το γεγονός ότι έπεσε έξω, ακυρώνει όλη την ιστορία της; Πόσοι από μας δεν οφείλουμε ένα μέρος της δουλειάς μας στα χρήματα που εισπράξαμε από την Σοφίκα; Αν ήμασταν εμείς σε αυτό το τιμόνι είμαστε τόσο σίγουροι ότι θα τα καταφέρναμε καλύτερα; Εμείς οι εκδότες χάσαμε κάποια χρήματα, ο καθένας μας ξέρει πόσα. Ξέρουμε πόσα έχασε η Σοφίκα; Σήμερα που την κατηγορούμε για υπερφίαλο σχεδιασμό και φαραωνικές επιδιώξεις, πως ακριβώς αντιμετωπίζουμε τα Public;
Λίγη αυτοσυγκράτηση και περισυλλογή για έναν άνθρωπο που γονάτισε θα ταίριαζε περισσότερο.
Νίκος Μεγαπάνος
Εκδότης
Εκδόσεις Ωκεανίδα 